A'dan başlar aydınlık,

Bir taş koyar bütün yapılarda temele öğretmen.

Soluğudur düşüncenin buğdaydan yalaza dek

Yeryüzünde ne varsa ondan gelmedir,

Yeryüzü ile el ele öğretmen

Göz gözdür o, uzakları görürüz

Ağızdır o, türkü söyleriz haykırırız günlerden.

Ulaşırız erdem üstüne, gelecekler üstüne biz hep

Çizer büyük değirmisini

Uç olur da gergele öğretmen.

Hey hey, burası bir dağ köyü, kurda kuşa 

Bırakılmış göğün kıyısına bırakılmış

83 toprak ev, 83 acı duman,

Çoluğuyla, çocuğuyla 415 karanlık

Kurtulacağız, el ayak kurtulacağız,

Bir okul yapıla, bir gele öğretmen.

Bir ışık, bir ışık daha,

Gecelerin içindeki ejderlerle dövüşür

Nice istemeseler de, nice önleseler de,

Uyandırır toplumunu

İyiye, doğruya, güzele öğretmen.

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA

ÖĞRETMENİM

Ben bir gülüm, sen bahçıvan

Çok açarsam eser senin

Mis kokarsam hüner senin

Ama bir de solarsam

Günah senin, günah senin

Öğretmenim.

Ben tohumum, çiftçi sensin

Çok sularsan, ürün senin

Bol olursam, verim senin

Ama bir de çürütürsen

Hata senin, hata senin

Öğretmenim.

Ben elmasım, sarraf sensin

Pırlanta isem, emek senin

Parlıyorsam, yaldız senin

Ama bir de parçalarsan

Kırık senin, kırık senin

Öğretmenim.

Ben boş defter, kalem sensin

Doğru yazsan, yarın senin

Güzel yazsan, ikbal senin

Ama bir de karalarsan,

Vicdan senin, vicdan senin

Öğretmenim.

Ben öğrenci, sen öğretmen

Başarırsam hüner senin,

Kazanırsam zafer senin,

Ama bir de kaybedersem,

Yok diyecek başka sözüm,

Yorum senin, yorum senin

Öğretmenim.

Ahmet Anıl AKTAŞ

TED Ankara Koleji Öğrencisi

SEVGİLİ ÖĞRETMENİM

Sevgisinin sonu yok,

Kalbinin şefkati çok,

Gönlü büyük, gözü tok,

Sevgili öğretmenim.

Bilgisi ışık saçar,

Sözleri gönül açar,

Ruhum sevinçen uçar,

Sevgili öğretmenim.

Bekliyoruz yolunu,

Sardık sağla solunu,

Uzat bize kolunu

Sevgili öğretmenim.

Toplandık dizi, dizi,

Sev, okşa hepimizi,

Sensin okutan bizi,

Sevgili öğretmenim.

Doğru yol gösterirsin,

Okutur, eğitirsin,

Bize bilgi verirsin,

Sevgili öğretmenim.

Seni candan severiz,

Saygı duyar överiz,

Ellerinden öperiz,

Sevgili öğretmenim!..

Ali Osman ATAK

Köy Öğretmenleri

Ben bir öğretmenim

Sevgiyi, sevmeyi öğretirim çocuklarıma,

Kini, öfkeyi nefreti değil.Ben bir öğretmenim

Dostluğu, kardeşliği öğretirim çocuklarıma

Dövüşü, kavgayı, savaşı değil.Ben bir öğretmenim

Okumayı, yazmayı, küçükleri korumayı

Konuşmayı dinlemeyi, büyükleri saymayı

Öğretirim çocuklarıma.

Ben bir öğretmenim

Sevgiyle, bilgiyle sularım çiçeklerimi

Ve bu güzel çiçeklere

Cumhuriyeti kuran Atatürk"ü öğretirim.

Ben bir öğretmenim

Ve öğretirim çocuklarıma

Ülküm vatanı yüceltmektir.

Ben bir öğretmenim

Çiçektir diyemem çocuklarıma

Çiçeklerden güzeldir bütün çocuklar,

Ve öğreteceğim çocuklarıma

İyilikten güzellikten yana ne varsa.

Ahmet YÜCEL 25 Aralık 1998

Meçhul Öğretmen

Selam olsun,

Karanlığın ve cehlin güneşlerine

Selam olsun,

Erdemin ve bilginin eşlerineOnlar ki

Kişiliğe hürlük bağışlayan.

Onlar ki.

Karşılıksız alkışlayan.Alınlarında bilgiden meşaleler,

Karanlığın gözbebeğine yürürler

Gönüllerde mükâfaat alanlar,

Azmin ve iradenin timsali onlar.

Çıktılar yola, yolları belli

Hedef güllük gülüstanlık değil;

Yollar, sarp kayalıklar,

Yollar dikenli

Gönüllerinde bilginin çağlayan seli,

Izdıraplarla sarhoş olur

Odur karşılıksız seven,

Adı, değilmi ki

Meçhul Öğretmen.

Selam olsun,

Karanlığın ve cehlin güneşlerine

Selam olsun,

Erdemin ve bilginin eşlerine.

Onlar ki

Kişiliğe hürlük bağışlayan

Onlar ki

Karşılıksız alkışlayan.

İhsan KURT

BEN ÖĞRETMENİM

Şanlı bayrağımı görünce

Okulumun gönderinde,

Daha bir başka çarpar yüreğim.

Her sabah açtığım kapının

Bilgiye, sevgiye, doğruluğa açıldığını

Çok iyi bilirim.

Gelecek yetiştiririm, geleceğim için

Çünkü;

Ben öğretmenim

Yeni nesil benim eserim!

ÖĞRETMENİN VEDASI

Gidiyorum... Bir yanımda emeklerim,

Bir yanımda

Uçsuz bucaksız hayallerim.

Sizlerde yaşayacak onlar şimdi.

Bir damla gözyaşına kıyamadığım,

İçimin derdi, saçımın akı çocuklar...

Yavrularım...Evlâtlarım,

Kınalı kuzularım,

Avucu reyhan kokulu küçük dağlarım.

Kiminiz büyüdü, heybetiyle

Nam saldı, kâh korku yedi âleme,

Hatta bana bile!...

Kiminiz kurudu, kara saban arkasında

Ufalandı eller, parçalandı yürekleriniz

Toprakla beraber...Sevgisiz...

Kiminiz, daha çiçek açmadan meyve verdiniz...

Bu ihtiyarın derdi nedir bilir misiniz?

Dört adam,

Çıkacak mı benim dört kolluyu taşıyan?...

Ve olacak mı acep öbür tarafta

Yepyeni bir kara tahtam...

Benimle zamanı gelince oynadın da hazla

Alışamadığım dört duvar arasında ne işin vardı!

Hep benden önce oradaydın ne yazın ne kışın vardı...

İlk harfler, heceler, sözcükler derken

Ve o mabede seninle gelip giderken

Tutuştu ellerimiz birleşti gözlerimiz.

Karga seslerinin rüzgârlara karıştığı bir son yazdı

Son göz göze gelişimizde...

Buruk tebessümlerinle beni ağlatmıştın

ÖĞRETMENİM,CANIM....

Fatma AYDEMİR

DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.

Bütün çiçekleri getirin buraya.

Öğrencilerimi getirin buraya, getirin buraya,

Kaya diplerinde açmış çiçeklere benzer

Bütün köy çocuklarını getirin buraya.

Son bir ders vereceğim onlara.

Son şarkımı söyleyeceğim,

Getirin, getirin... Ve sonra öleceğim.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,

Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum,

Kaderleri bana benzeyen,

Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,

Geniş ovalarda kaybolur kokuları...

Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,

Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin, görün beni,

Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,

Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,

Bacımın suladığı fesleğenleri,

Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,

Avluların pembe entarili hatmisini,

Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,

Aman Isparta güllerini de unutmayın,

Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.

Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,

Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım,

Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,

Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden

Ne güller fışkırır çilelerimden,

Kandır, hayattır, emektir benim güllerim,

Korkmadım, korkmuyorum ölümden,

Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,

Baharda Polatlı kırlarında açan,

Güz geldi mi Kop dağına göçen,

Yürükler yaylasında, Toroslarda eğleşen,

Muş ovasından, ağrı eteğinden,

Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden

Çiçek getirin, örtün beni,

Eğin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.

En güzellerini saymadım çiçeklerin,

Çocukları, öğrencilerimi istiyorum,

Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,

Köy okullarında açan gizli ve sessiz,

O bakımsız ama kokusu eşşiz çiçek,

Kimse bilmeyecek seni, seni kimse bilmeyecek

Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.

Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,

Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,

Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,

Tarümar olmasın istiyorum, perişan olmasın,

Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,

Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,

Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.

Okulun duvarı çöktü, altında kaldım,

Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,

Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,

Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım,

Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.

Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya.

Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.

Ceyhun Atıf KANSU

24 Kasım Öğretmenler Günü

A'dan başlar aydınlık,

Bir taş koyar bütün yapılarda temele öğretmen.

Soluğudur düşüncenin buğdaydan yalaza dek

Yeryüzünde ne varsa ondan gelmedir,

Yeryüzü ile el ele öğretmen

Göz gözdür o, uzakları görürüz

Ağızdır o, türkü söyleriz haykırırız günlerden.

Ulaşırız erdem üstüne, gelecekler üstüne biz hep

Çizer büyük değirmisini

Uç olur da gergele öğretmen.

Hey hey, burası bir dağ köyü, kurda kuşa

Bırakılmış göğün kıyısına bırakılmış

83 toprak ev, 83 acı duman,

Çoluğuyla, çocuğuyla 415 karanlık

Kurtulacağız, el ayak kurtulacağız,

Bir okul yapıla, bir gele öğretmen.

Bir ışık, bir ışık daha,

Gecelerin içindeki ejderlerle dövüşür

Nice istemeseler de, nice önleseler de,

Uyandırır toplumunu

İyiye, doğruya, güzele öğretmen.

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA

Çocuklarım

Yoklama defterlerinden öğrendim sizi ,

Benim haylaz çocuklarım !

Sınıfın en devamsızını

Bir sinema dönüşü tanıdım ;

Koltuğunda satılmamış gazeteler?

Dumanlı bir salonda

Kendime göre karşılarken akşamı ,

Nane şekeri uzattı en tembeliniz?

Götürmek istedi küfesinde

Elimdeki ıspanak demetini

En dalgını sınıfın !

İsterken adam olmanızı

Çoğunuz semtine uğramaz oldu mektebin

Palto , ayakkabı yüzünden .

Kiminiz limon satar Balıkpazarında

Kiminiz tahtakalede çaycılık eder ;

Biz inceleye duralım aç tavuk hesabı ,

Tereyağındaki vitamini

Ve kalorisini taze yumurtanın !

Karşılıklı neler öğrenmedik sınıfta ,

Çevresini ölçtük dünyanın ,

Hesapladık yıldızların uzaklığını

Orta Asya?dan konuştuk laf kıtlığında .

Neler düşünmedik beraberce

Burnumuzun dibindekini görmeden

Bulutlara mı karışmadık .

? Hazan rüzgarı?nda dökülmüş

? hasta yapraklar??a mı üzülmedik .

Serçelere mi acımadık , kış günlerinde

Kendimizi unutarak !

RIFAT ILGAZ