Her depremde duyarız bu sözü.
Sesimi duyan var mı?
6 şubat depreminden bu yana tam bir yıl olmuş
Değişen bir şey yok
Sesimi duyan var mı diyor depremzedeler.
Sahi duyan var mı?
Acılarla geçen tam 365 gün..
120 bin km2 alanda 11 il 124 ilçe 6 bin 929 köy ve mahalle de tam 14 milyon kişinin etkilendiği korkunç bir afet
53 bin 537 can kaybı..
107 bin yaralı vatandaşımız..
Milyonlarca kan ağlayan gözyaşı döken yurttaşlarımız..
Hangi birinden başlasak ki...
Hangi yaşanmışları tarif edelim ki..
15 gün kaldığım deprem bölgesinde yaşadıklarım gördüklerimi unutmam mümkün değil
Fakat ne yazsam ne söylesem ne konuşsak boşuna
Ateş düştüğü yeri yakıyor
Eşlerini çocuklarını annelerini babalarını kaybedenler
Tarif edilmez duygular
Deprem bölgesinde ne yazık ki hala gözyaşları dinmiyor sorunlar bitmiyor mağduriyetler çözüm bekliyor
Deprem bölgesinde açlık var soğuk var işsizlik var barınma sorunu var var var var..
Ama hepsinden önemlisi adalet beklentisi var..
Ölenler öldü ama yaşayanlar da aslında birer ölü..
Aslında herkes öldü..
Kimi bedenler toprakta kimi bedenle sadece AYAKTA
Türkiye elini gözünü kulağını deprem bölgesinden çekmemeli..
Dayanışma ve paylaşma ilk günlerde olduğu gibi devam etmeli..
Gidenleri geri getirmek mümkün değil ama ayakta kalanlara nefes olalım ses verelim..
Onlara bundan sonra insan gibi yaşayacakları imkanlar sunalım..
Siyaset ve hamaset yapmadan samimi ve dürüst bir şekilde yaraları saralım..
Çok büyük bir doğal afet yaşadığımız Hatay'da Adıyaman'da Kahramanmaraş'ta Gaziantep'te inanın insanlık ayakta kalmak için bize "Sesimizi duyan var mi" diye soruyor?
Sahi sizce INSANLIK ayakta mı?