Artvin'den, Kars'a Hakkari'ye, Hatay'a, Muğla'ya-İzmir'e, Tekirdağ'a Edirne'ye ( 1923-2024-~) Misakı Milli sırlarının bu tarafı ve öte tarafı... Birbirine komşu olmuş kardeşler...
Yıl 2024... Ortalık yangın yeri... Savaş, terör, göçler, etnik temizlik yapmak isteyenler ve kavgalar, mezhepsel çatışmalar, vekâlet savaşları...
Yani ateş çemberinde Türkiye... Ve sınırlarının öte yanında; medyadan uzak sessiz sedasız, çığlıkları az duyulan, varlıkları , kimlikleri, canları ile sınanan öz kardeşler...
Pek konuşulmazlar/ konuşturulmazlar, gündeme pek gelmezler/getirilmezler. Seslerini pek duyrulmaz/duyrulmaz. Sıkıntıları, dertleri, acıları çok mu çok...Onların canı-kanı-kimlikleri söz konusu olduğunda dünyanın görmezden geldiği, sınırla ayrılmış yüreğimizin diğer yarısı Oğuz Türk'ü.
Cefakar-vefakârdırlar. Her zorlukta ayakta kalmayı bilmişler. Sürekli savaş ortasında kalmışlar. Dönem dönem göçe zorlanmışlar. Etnik temizliğe uğratıldılar. Baskı gördüler, terörün pençesinde varlık mücadelesi verdiler. Bildiğiniz sınır devletlerinde vatandaşları olmalarına rağmen 2. sınıf insan muamelesi görüyolar.
Vatandaşlık görevlerini her daim yerine getirmelerine rağmen ezildiler, horlandılar, ötekileştirildiler, yok sayıldılar. Asimilasyona uğratıldılar. Maruz kaldıkları bu durum devam ediyor.
Sınırların ötesinde ne yaşarsa yaşasınlar dilinden, dininden, kültüründe, kimliğinden hiç taviz vermediler. Köklerini toprağa derin saldılar. Koparılmaları mümkün değil.
Doğudan batıya sınırların ötesine bakın. Yüzyıllar boyu neler yaşadılar neler. Ama hiçbir şey onları yıldıramadı, yurtsuz bırakamadı. Hiçbir şey onları kimliklerinden ayıramadı. Kimler üzerlerine gittiyse onlar öz benliklerine, kimliklerine sıkı sıkıya sarıldı, daha çok sahip çıktı.
Dikkatli incelendiğinde bugün bile doğudan batıya ötelerden gelen göç hareketleri yoğun devam ederken, sığınmacılar, mülteciler yollara düşmüşken sınırların ötesinde Ahıskalı, Hocalı, Karabağlı Karapapaklı, Nahçıvanlı, Musul-Kerküklü, Halepli, Bayırbucaklı, Kıbrıslı, Batı Trakyalı, Deliormanlı, Kırcaalili, Silistreli kanı bir akan öz kardeslerimiz ata yurdu yaptıkları topraklarını terk etmeyerek yollara düşen uluslara; dil, kültür, vatan, kimlik dersi veriyor.Sadece onlar mı? Daha ötelerdeki Türklere varıncaya kadar...
Sınırın her iki tarafı etle tırnak gibi. Türkiye onların her şeyi. Böyle biliyor, inanıyor ve böyle yaşıyorlar. Türkiye'ye sevgiyle kalpten bağlılar. Türkiye'yi; Türk İslam dünyasının sancağı, amiral gemisi görüyorlar.Her türlü sıkıntıya göğüs gererek psikolojilerini güçlü tutuyorlar Ata topraklarında tutunup hayatlarını devam ettirmek için.
Onlar Türkiye Cumhuriyeti'ni kendilerinin sığındığı liman gibi dağ gibi görüyorlar.
Güvenceleri, varlıklarının teminatı, gurur kaynağı Türkiye ve Türk milleti.
Ya biz !
Acaba biz onlara huzurlu liman, yüce dağ olabiliryor muyuz?
Ne kadar varlıklarından ve çilelerinden haberdarız?
Ne kadar ilgileniyoruz?
Ne kadar sesleri olabiliyoruz?
Ne kadar dilleri olabiliyoruz?
Ne kadar onlara kulak veriyoruz ?
Tarihsel asli bağımızı ne kadar biliyor ve güçlü tutuyoruz?
Sorunlarımız çok olsa da onlarla ne kadar ilgileniyoruz, dertlerine derman olabiliyoruz.
Herhalde melese Ortadoğu'daki önceliklerimizden biri de bu sessiz çığlık olsa gerek.
Sağlıcakla kalın.