Trabzon’un has mı has evladı..
Hani havasından suyundan derler ya!
Öyle..
30’undan sonra ünlü oldu.
Yani aslında bu ‘ünlü’ kelimesi onu pek bir rahatsız ediyor ama ben böyle diyeyim.
Yaygın tanı budur ya ondan diyorum.
Neyse gelelim konumuza.
Kendisiyle Trabzon’da karşılaştık.
Ara ara İstanbul’dan fırsat buldukça memleketi Trabzon’a geliyor.
Giresun’da ticaretiyle ilgilenip sonra tekrar İstanbul’a dönüyor.
Hayatı Trabzon-Giresun- İstanbul arasında gidip gelerek geçiyor.
Kendisine ve ailesine zaman ayırmayı da unutmuyor.
Gelelim sohbetimize.
Biraz renkli.
Biraz ciddi.
Hayatın içinden..
Kasmadan..
Lafı dolandırmadan.
İşte karşınızda Gökhan Uzun..
Ha bir de ‘Ahmet Kural vakası’ var hayatında..
Gelin bu sohbetimize ortak olun.
Kaç yaşından sonra dizi sektörüne girdin?
33 yaşımdan sonra.
Böyle bir düşüncen hiç oldu mu?
Hayır.
Peki nasıl oldu?
İsrafil Köse çok samimi bir arkadaşımdır. Onunla diyaloğumuz abi-kardeş ilişkisidir. Bir gün Trabzon’dan ayrıldım. İstanbul’da biraz kafamı dinlemek istedim. Bu sırada İsrafil Köse ile sık sık bir araya geliyorduk. O sohbetlerimizde bana, ‘Mutlaka bir dizide oynamalısın. Yeteneklisin’ diyordu. Onun baskısıyla heyecanımı da yenip başladım.
İsrail de yakaladı mı bırakmaz..
(gülüyor)
İlk Arka Sokaklar’da oynadın. İlk sahnen nasıldı. Hani heyecanlımıydın…Ya da telaş yaptın mı?
Senaryo geldi. İsrail Köse’ye ‘abi bana böyle bir senaryo geldi, hani ilk denememiz olacak. Bir çalıştır beni. Yardımcı ol’ dedim. O senaryoda bana ‘kötü adam rolü’ düşmüştü. O da bana, ‘Bir Trabzonlu sinirlendiğinde neler yapabilir bunu düşün ve oyna’ dedi. Bende bunu yaptım.
Güzeldi. Değişik bir duygu oldu benim için. Set ekibinde çok güzel dostluklar edindim.
Tamam ilk sınavından geçtin. Sonra ne oldu. Hani Küçük Ağa’da da oynadın ve ciddi anlamda ivme kazandın. Hayran kitlen artmaya başladı.
Evet doğru. Küçük Ağa’da oynadım. O’nunda en güzel yanı rahmetli Zeki Alasya ile aynı seti paylaşmaktı. Harika bir insandı.
ZEKİ ALASYA İLE AYNI SAHNEDE OYNADIM
Hiç unutmadığın anınız var mı?
Tarifsiz bir duygu onla çalışmak. Karşınızda düşünsenize bir duayen var. Efsane. Onun filmleriyle büyümüşsün ve şimdi yanı başında senle rol almış. Aynı kuliste karavanda aynı atmasferi yaşıyor sıran geldiğinde onla sahne alıyorsun. Orda bir kaza sahnesinde yaşadığım bir anımı anlatayım. Ben normalde araba çarpma sahnesinde kendimi yere atmam gerekirken atmadım. Aracın kapısı gelip bana çarptı ve yuvarlandım. Zeki abi yanıma koştu tok bir sesle, “Gökhan oğlum birşeyin var mı?” diyerek öyle bir ilgilendi ki gerçekten o anı unutamam. Çünkü her an insanlığını ağabeyiliğini gösteren bir adam gibi adamdı. Allah mekanını cennet eylesin.
Senin bir de Sümela’nın Şifresi Temel maceran vardı. Hani ilk sinema tadını da orda aldın değil mi?
Evet. Adem Kılıç ile çalıştım. Emin Albayrak ile güzel zamanlarım oldu. Aynı zamanda aynı köydeniz. Beşikdüzülüyüz. Hepsi de çok değerli ağabeyimdir. Kendileriyle çalışmak çok keyifliydi. İnşallah yine çalışırız.
Oflu Hoca’nın Şifresi filminde de rol aldın değil mi?
Tabiki. Ben o filmde sizin meslektaşınızdım. Yani gazeteciydim.
Nasılmış gazeteci olmak? Nasılmış medyada yer almak rol bile olsa..
Mutfak her zaman zor. Oyuncu belki olabiliriz ama gazeteci olamayacağımı kesinlikle anladım. (gülüyor)
Tamam buraya kadar dizi sinema felan da.. Yahu Gökhan! Senin bir de şu Ahmet Kural benzerliğin var.
(gülüyoruz)
Eeee Levent!
Anlatsana.. Baya benziyorsun yahu!..
Sende mi Levent.
Evet benziyorsun işte.
Tamam tamam.. Sevmiyorum şu konuya girmeyi ama bak sana bir anım var. Keyifli. Bir gün dizi setine yetişmek için arabamı bıraktım taksiye koştum. Kapıyı açtım. Ön tarafa oturdum. Araba hareket etti ama sonradan farkettimki her ışıkta durduğunda şoför bana doğru bakıp önüne dönüyor. Şaşkınlığını gördüm. Sonra dayanamadı bana seslendi, “Yağ abey sen oyuncu değil misin?” dedi.
Bende kendimi hala oyuncu tanımlamam ama orada, “Evet diyebildim”
O sırada şoför, “Seni benim çoluk çocuk hanım izliyoruz. Çok gülüyoz be abey.” diye gülmeye başladı.
Bir an bende şaşırdım. Benim oynadığım roller ya kötü adam yada en sevilmeyen tipler çünkü.
“Canım kardeşim beni karıştırmışsın sen” diyerek sözünü kestim ama yok inanmadı.
“Ahmet abi sen değil misin? Biz İşler Güçler’i izleyip çok gülüyoruz” demez mi?
Ne ettiysem inanmadı.
Baktım olacak gibi değil, çıkardım nüfuz cüzdanımı..
Bu sefer de, “Aaaa abey sen gerçek kimliğini saklıyorsun hemi” demez mi..
Daha zorlamadım.
Ne edeyim. İnanmıyor.
Verdim taksi paramı indim.
İner inmez yanıma koştu, “Ahmet abey sen bu kart vizitimi al sen beni hep ara. Bak ben paran olsun olmasın gelir seni istediğin yere getiririm” dedi.
Val o gün epey güldüm. Ama o taksi şoförünü unutmayacağım. Çok samimiydi. Böyle insanların hala daha günümüzde olması beni sevindirdi.
Ahmet Kural ile aynı sahneyi paylaşmak ister misin?
Kesinlikle eğlenceli bir insan. Yaptığın işi de eğlenceli keyif alarak yaparsın.
Farklı bir dizi projesi var mı?
Görüştüğüm 2 dizi projesi var. Artı sadece ben dizi setinde hayatımı geçirmiyorum. Ailem var, ticari yaptığım işler var.
Oyunculuk mu ağır basıyor diğer konular mı?
Oyunculuğu seviyorum. Elimde olsa sadece oyunculuk yapardım. Ama sistem ve şartlar maalesef buna elverişli olmuyor.
Trabzon’u tek cümleyle nasıl anlatırsın?
Anlatılmaz yaşanır. Türkiye’nin her köşesinde yaşamak keyiflidir ama Trabzon’um bir başkadır.
En sevdiğin sinema filmi?
Anadolu Kartalları.
En sevdiğin kitap?
Saygı Öztürk’ün kaleme aldığı ’Devletin Derinliklerinde’ adlı kitabını severim.
Trabzon’un en sevdiği köşesi neresi sence?
Beşikdüzü liman.
Neden?
Çocukluğum orada geçti.
En sevdiğin hayatına yön veren söz?
Babamın sözünü benimserim. Derki; “Birine bir şey yaptırdığında alnının teri kurumadan onun hakkını ver.”
Hayatta tutkun olduğun biri var mı?
Oğlum.
Kaç yaşında?
10 yaşında.