Ara ara gündem oluyor, Türkiye'de servet dağılımı çok dengesiz diye. Üzerinde konuşup durmayalım, yeniden dağıtılsın işte.
Gözü olanın gözü bozulsun. Helal serveti sağlıkla yemek herkese nasip olsun. Ben, "Allah yürü ya kulum dedi" şeklinde izah edilenlere takılıp kalıyorum. Azdan çoğa az zamanda ulaşanlar ilahi bir buyrukla yürümemiş olabilir. Kul Himmet'in, "Çalarsın çırparsın, oğlun kızın var" dedikleri onlardır. Ama eleştirileri kimse üstüne almaz. Çünkü ortaya konuşunca hiç kimseye söylemiş olmuyorsun. Rahmetli Naim Hoca gibi kürsüden inip "Ula, deminden beri anlatirem, heç tınmirsiz. Aha, haram para yiyenlerin biri budur, biri de budur." diyemedikten sonra...
Ülkemizde bir anket yapmışlar, katılanların %75'i, "Türkiye'de hırsızlık yapmadan zengin olmak mümkünsüzdür" demiş. Desinler. Geri kalan %25'in de bir bildiği vardır elbet. Ama benim asıl takıldığım bu değil. "Kefenin cebi yok. Bu dünya fâni. Dünya malı dünyada kalır." diyenlerin bitmek bilmez bir iştahla servet biriktirmelerini anlamakta biraz sıkıntı yaşıyorum. Karun olan da var, Karuncuk olan da var. Ama Karun'un mezarının nerede olduğunu bilen yok…
Süleyman bekâr bir adam.
“Sen ne iş yapıyorsun Süleyman?” diye sormuşlar.
“Hastanede hademeyim.” demiş. “Düzenli bir işimiz var çok şükür. Üç beş kuruş kazanıp şu fâni dünyada geçinip gidiyoruz.”
“Akşamları çöp çıkarırken görüyorum seni.”
“Şu sitenin kapıcılığını yapıyorum, yarı zamanlı. Üç beş kuruş kazanıp şu fâni dünyada geçinip gidiyoruz be abi.”
“Sattığın şu sigaralar kaçak, değil mi?”
“Kaçak da abi, aramızda kalsın. Şu fâni dünyada üç beş kuruş da ordan kazanıp, geçinip gidiyoruz işte.”
“Ben seni karaborsa bilet satarken de gördüm stadın oralarda?..”
“Satıyoruz da işte, şu fâni dünyada…”
“Ulan Süleyman! Şu dünya fâni değil de bâki olsaydı ne halt edecektin acaba?..”