Erkan Ocaklı"nın ardından, onunla ortak zamanlar paylaşan Kemal abi duygusal bir yazı kaleme aldı. Benim söyleceklerim, duygusal olmaktan çok bir gerçekliği ifade edecek.
Erkan Ocaklı, yazdıkları, söyledikleri ve ürettikleriyle otantik Karadeniz müziği için kilometre taşıydı. Türkülerinde, bestelerinde doğusundan batısına Karadeniz vardı. Neticede o Karadeniz"i, Karadeniz"in onu tetikledi. Bir Erkan Ocaklı fenomeni doğdu.
Ama, bu fenomen"e Karadeniz ne kadar sahip çıkabildi? Doğrusunu isterseniz Erkan Ocaklı, 90"ların ortalarından sonra o eski popülerliğinden uzaklaştı. Bir bakıma "unutuluş"u", vefasızlığı" yaşadı. Hatta onun arkasından gözyaşı dökenler, zamanında "Erkan abi bıraksın, ondan geçti" diyenlerdi.
Haklılardır, haksızlardır ona siz karar verin ama burada bir hata yok mu? Plakları milyonlarca satıp, bu kadar az para kazanan bir adam, 90"dan sonra neden Karadeniz camiasında reddedilir duruma gelmiştir ya da getirilmiştir? Onun için "sesi gitti", "yaşlandı" diyenlerin, bugün gösterdiği riyayı, anlamakta ve anlatmakta zorlanıyoruz.
Erkan Ocaklı bu işin zirvesini seneler önce yapmış biriydi ama 2000"li yıllarda, 50-100 milyona Karadeniz lokallerinde, eğlence merkezlerinde türkü söylemeye mecbur bırakıldı? Koca Erkan Ocaklı neden bunu yapsın? Bugün Erkan Ocaklı için ağıt yakanlar neden o zaman ortaya çıkıp da onu o durumdan kurtarmadılar?
Zamanında ona neden hak ettiği vefayı gösteremedik, bunu sorgulamamız lazım? Hastalana kadar aslında yalnız bıraktığımız o insanı cenazede unutmadık ama geç kaldık. Vefamızı zamanında gösteremedik.
Eğer vefa konusunda samimiysek, bugün hayatta olan Cemile Cevher"e aynı vefayı gösterelim. Cemile Cevher, Trabzon Maçka kızıdır. Neden önemlidir? Bir kere radyolarda ilk Karadeniz türkülerini okuyan sanatçıdır. Genç kuşak bilmeyebilir ama orta ve üstü kuşak aynı Erkan Ocaklı"da olduğu gibi radyodan Cemile Cevher türküleri dinleyerek büyümüştür. Sesinin rengini söylememe gerek yok. Yaşı 80 civarında ama o kadife sesinden hiçbir şey kaybetmediğini söyleyebilirim.
Karadeniz müziğinde ilklerin sahibi Cemile Cevher dışında vefa göstereceğimiz o kadar insan var ki! Onlardan biri Şamil Ekinci. Bir Kırşehirli Şamil Ekinci, sürekli hastalıklarla mücadele eden Trabzonspor efsanesinin canlı tanığı, eski başkan. Altı şampiyonluğun dördünde o var. Parasını, fabrikasını Trabzonspor yoluna feda etti. Bugün onun kapısını çalan insan sayısı az. Tıpkı Cemile Cevher"i ziyaret edenler gibi.
Mahsun Kırmızıgül"ün Kazancı Bedih"e gösterdiği vefayı hiçbir değerimize gösteremiyoruz. Sevgimizi esirgiyoruz hak edenlerden. Erkan Ocaklı hastalandıktan sonra o vefayı gördü. Ama iş işten geçti. Cemile Cevher ve Şamil Ekinci bu vefayı hak eden iki insan olarak hayattalar. İstanbul"dalar. Arayıp, bulmak ve vefalıyız demek için hala zaman var.