Turgay Beşyıldız İZMİR'den yazdı...
Trabzonspor'da futbol adına iyiye giden gerçekler var ama sıkıntı işaretleri de var, yok değil.
İzmir'de namağlubiyeti ve puan ya da puanlarla ayrılarak liderliği korumanın oyun anlayışı, ilk yarıda özellikle savunma sahnelerine dönüştü. Ev sahibinin ilk 10 dakikada yakaladığı üç, ilk 45 dakikada toplam dört net gol pozisyonunu cömertçe harcaması, konuk ekipte gecenin parlayan yüzü oldu.
Bakasetas’ın riske edilmeme adına son anda kadroya alınamaması, Cornelius’un Danimarka’daki eşinin sağlık konusundaki heyecanından, maç günü İzmir’e kampa yetişmesi, Peres ve Nwakaeme’nin sakatlıkları, lider adına bu deplasmanın stres topu oldu.
Ligin beyinde Yunus Mallı, Parmak, Trondsen ve Koita’nın sakatlıkları da, Abdullah Avcı’nın ve bordo mavili ekibin canını sıkan faktörler olduğu bu 90 dakikada, sarı kırmızılılarda da; Wilker Angel, Marko ve Halil sakat oyunculardı.
*
Göztepe kendine yakışan yeni stadyumu Gürsel Aksel’de; maça stresli başlayan gruplardan biri de basın tribünüydü, ilk yarı bitene kadar basın tribünde tüm prizler çalışmayınca, bu maçın eksik puan alan taraflarından biri oldu.
Maçın genelinde iyi oynayan bir takım kendi yoluna taş koyup, önemli sakatlıklarının eksikliğini yaşayan bir rakip yaratıyorsa, o takım kendi sahasındaki oyun anlayışını da bence bi gözden geçirmeli derim.
Evet, Göz Göz’ün kaçırdığı gol pozisyonları ilk yarıda ve ikinci yarıda çok netti, ama bu da şunu gösteriyor ki; öyle net pozisyonları harcamanın adı beceriksizliktir ve başka takımlarda kral olanların, bir başka takım forması giyince, hayal kırıklığı yaşatma olasılığı da büyüktür.
Gervinho beni şaşırtmaya devam ediyor. Oyunun üçte ikilik bir bölümü sona ermek üzere iken, bu sefer kaçırmadı ve temiz bir gol attı. Takım arkadaşlarını bu pozisyonu da kaçırıp kıracak olsaydı, çocuk iken oyuncağını kırmaya benzemeyecek ve hep beraber üzülecektiler.
*
Abdülkadir Ömür, orta alanda un alıp ekmek veren değirmenci gibiydi bu gece. Eski formunu yakalamak için uğraş verdiği bu zeminde, kendisini sahada izlerken, "eyvallah" dedim.
Futbol insanlık katında güzeldir, yeter ki insan olmayanlar lige dışarıdan müdahale etmesinler! 1996, 2005, 2011 ve 2021 sezonlarında ki o hayal kırıklıkları liginde, Gervinho sol kanattan getirip Göztepe’ye değil de, ligi babasının holdingi zannedenlere isyan golünü attı.
Ligin beyinin, bu geceki Göztepe karşılaşmasında; İlk yarı bittiğinde sol kolundan sakatlık geçiren Yusuf'un formasını bizim Siopıs’e teslim etmesi, yani bu oyuncunun oyuna girmesi doğruydu. Gervinho’nun yerini ilerleyen dakikalarda, yorgun yolcu Conelius’a teslim etmesi kadar.
İlk yarıda bordo mavili ekip sıkıntısını orta sahasında hissettirince, rakibinden top çalan ve arkadaşlarına kazandıran iyi niyetli bir hırsıza! İhtiyacı vardı, o da Sıopıs olmalıydı. Uğurcan’ın kalesinde yine güven vermesine ise ayrı bir parantez açılabilir!
Nestor El Maestro’nun takımı son on dakikaya girildiğinde, maça sonradan dahil olan eski bir Trabzonsporlu oyuncu Soner Aydoğdu ile bulduğu gol ofsayt olunca, üç puan umutlarını başka haftaya bıraktı.
Trabzonspor’un ülkemizin en güzel şehirlerinden biri olan İzmir’in, güzide takımı Göztepe önünde sıkıntılı bir haftada aldığı bu galibiyet, dağlarında açan mis kokulu çiçekler gibiydi. Yalnız bu Göztepe ilerleyen haftalarda can yakabilir haberiniz olsun.
Orta hakem Atilla Karaoğlan ve ekibine gelince; Göztepe aleyhine de, Trabzon aleyhine de yanlış düdükler çaldı, çalmadı değil ama oyunun kaderini çok net değiştirecek bir karara imza atmadı.
O zaman ligin namağlup beyine saygı duyun.