Karanlık korkar aydınlıktan!

Bugünlerde Ay ışığı ayazla sert vuruyor camdan içeri, kıştan bahara geçiş için zorluyor mevsimleri.
Sızar içeri yakamozun ışıkları gibi uzayın derinliklerinden, evin tül perdeleri ve güneşlikleri karartıya duvar gibi durur, gecenin ürperten sessizliğine karşı…
Işığınızı kaybedince adeta kör olursunuz.
Çakmak ile mum ararsınız ellerinizle karanlık odalarda…
Etrafınızı aydınlatmak için ışık olur, ay olursunuz.
Adı ‘’Mırnaz’’ bir kedi dayandı bizim haber61’in ofisine, insan görünce gidip ayaklarına sürünüyor, başını yaslıyor delicesine.
Karşı doğu kıyıdan geliyor Gülcemal kamyonlarının sesi!
Sokak lambaları da küsünce aydınlığa, ezan sesiyle gelen Şafak vakti, gebedir karartıya, karanlığa.
Bugünler karanlık, sisli ve puslu olur.

*
Kaparsın gözlerini karanlığa, rüyada belki aydınlığı görürüm diye.
Hayaller, aydınlığa, karanlığa, gecenin zulasına bakmaz.
Elindedir insanların kendi kaderi. Kanat vurur siyah karga bağırarak karanlığa…
Zinoslar ve Güvercinler ayrılırken karanlıktan, aydınlığı karşılar şafak sökerken, müthiş sesiyle sarı guduk Karatavuk.
Küçüklerin uykulu ve kepekli gözleri, aydınlığa açılır.
Bazen çıkmaz istemez insan aydınlanmış yataktan.
Korkar, ya karanlık yine çökerse odaya diye…
Hayaller ve rüyalar genelde sabaha karşı girer beynine insanın.
Bugünler karanlık, soğuk ve karlı olur.
*
Annen seslenir yan odadan “Kalk geç kalacaksın” diye…
Örme saçlı bir kız çoktan girmiştir okul yoluna.
Geceden kalma bir meyhane türküsü tutturur, bizim balıkçı Aloş.
Karanlığı yarar o davudi sesiyle, gelecek aydınlığı karşılar balıkçı damında…
…Ve insanın yüreği en çok karanlıkta pır pır eder.
Görmek istemezsin yine o karanlık günleri.
Açarsın perdeleri tam köşeye kadar.
Açık bırakmak istersin tül perdeleri,
evinin içi hep güneşli, aydınlık kalsın diye!...