İnceden çise yağarak başlayan gecede, Hatayspor için ilk 45 dakikada ne bir sistem, ne bir yaratıcılık vardı.
Güneyin ekibi ilk yarıda beklediğim gibi, taş gibi çıkmayınca, meşin yuvarlak yüzde 80 ev sahibinde kaldı.
Konuk ekibin savunmasından yayılan negatif enerji, Djaniny ve Cornelius’’un ayaklarından rakip filelerle kucaklaşınca, lider ilk yarı bitiminde soyunma odasına hak ettiğiyle gitti.
Hatayspor’un adeta 5-3-2 zaman zaman da 5-4-1 dizilişi, Trabzon’a üç değil, bir puan almaya geldiğinin göstergesiydi.
Trabzonspor takımında; Hatay defansı önünde for hattında Nwakaeme’yi, hatta maçı seyreden yeni transfer Kouassi’yi aramadım dersen yalan olur. İlk yarıda bordo mavili ekip karşısında daraldıkça daralan Ömer Erdoğan’ın talebeleri, Edgar Le’nin gününde oluşuna da şapka çıkarmıştır sanırım.
İkinci yarı başladığında ise tamamen sahasına yaslanan lidere anlam veremedim. Tribünler hafiften homurdanmaya başlayınca ve ard arda gelen beklediğim beş oyuncu değişikliği takımı ayağa kaldırdı.
Oyunun özellikle 45-60. dakikaları arası, ciddiyette ve cesarette yetersiz bir takım duruşu vermeyi yakıştıramadığım Avcı’nın ekibi; Bakasetas, Cornelius, Denswil, Djaniny ve Dorukhan’ın yerine oyuna Trodsen, Koita, Siopis, Ömür ve Parmak’ın girmesiyle kendine geldi.
İlerleyen sürede ligin beyinde ‘şu beş kişi oyuna dahil olur’ dedim, o beş kişide oyuna dahil oldu.
Kendi camiasına sahte övgülerle "şampiyonluk kaskosu" yaptırdıklarını düşünenler, kaybettikleri puanları ya da kaybedecekleri puanları, bu haftadan sonra başakları, buğday tarlasından mı! toplayacak acaba? Diye de merak etmiyorum değil!
*****
Maç içindeki stratejiyi değiştirmek kadar, değişiklikler konusunda nokta atışı yapmak teknik adam özelliği gerektirir. Avcı, bence bunu ikinci 45 dakikada yaptı.
Konuk bordo beyazlıların; özellikle 46 ve 47. Dakikalarda, daha devrenin hemen başında hücum oyuncularıyla kaçırdıkları net gol pozisyonları, yürekleri hoplattı, bunu da unutmayalım! Ayrıca birde tartışılacak iki penaltı pozisyonları var, biri net. Demek ki şampiyonluğa oynuyorsan, her zaman dik ve diri kalacaksın!
Hatayspor’un esmer ama sarı saçlı -7- numaralı oyuncusu Riberio’nun, sırtında bile gözleri vardı da tekrarlamaktan usanmadığı ‘kene’ rolleriyle, maç boyu takımındaki ve yedek kulübesindeki arkadaşlarına da ders verdi.
Kimsenin gülmediği şaka pozisyonları, lider takım adına kaçıran ikinci yarıda oyunda olduğu süre içerisinde Koita oldu! Birini atsa, tribündekiler kahve söyleyip ayaklarını uzatacak, el ense keyif yapacaktı. Gerçi, o da yavaş yavaş da olsa kendini toparlamaya başladı. Bakasetas için de, aynı şey geçerli!
Cezalı, izinli ve sakat oyuncuları Kamil Ahmet, Kamara, Boudjemaa, Emre Çolak ve Traore’yi evde bırakan ligin sempatik takımı, Kuzey deplasmanından beklediği bir puanı alamayıp dönerken, herkesi üst üste koyarak yenen! mekanın sahibinde Gervinho, Nwakaeme, Hüseyin, Yusuf ve Erce kadroda olmayanlardı.
İstanbul’un, bazı takımlarının ligdeki maçları, bundan sonra dizi film izler gibi izleyeceğini tahmin ediyorum. Trabzonspor camiası da, kaç yıldır sonunu beklediği ömürlük bir filmin, şimdilik fragmanlarını izliyor olabilirler.
Orta hakem Yaşar Kemal Uğurlu’nun da, istese de ilk yarıda durduramayacağı bu takım az kötü olsaydı, acaba inisiyatif hakkını ev sahibine kullanır mıydı? Diye de içimden geçirmedim değil!
*****
Futbol bu tip kritik haftalarda tek kişilik sorumluluğu kaldırmaz, asıl sorumluluk futbolculara da bu duyguyu yüklemektir. Sanıyorum bu duyguyu yüklendiler.
Süper ligi annesinin kucağı, babasının ocağı zanneden ağalar, bundan böyle çok rahat haftalar geçireceklerini sanmasınlar, baksanıza lider Türkiye’deki döviz kuru gibi!
Maç bittiğinde mi? Stadyum dışında ki trafik sıkışıklığı problemi yine devam ediyor ve yağmur yağıyordu.