1 Kasım genel seçiminde geri sayım başladı.
Son haftaya girildi.
Artık bu günden sonra siyasetçilerin vereceği mesajların vatandaş üzerinde etkili olacağını, vatandaş son düzlükte fikri değişiklik yaşayacağını sanmıyorum.
Vatandaş kararını vermiş olmalı.
Vatandaşın kararını vermesi için 7 Haziran genel seçiminden sonra yaşanan gelişmeler yeter de artar bile.
AK Parti ilk kez 2002’de tek başına iktidar oldu.
7 Haziran 2015 seçimine kadar tüm seçimlerden tek başına iktidar çıktı.
AK Parti’nin sürekli tek başına iktidar olması alışkanlık yarattı.
7 Haziran’da tek başına iktidar olacak gücü bulamayınca herkeste bir şaşkınlık oldu.
Daha doğrusu muhalefet partileri ne olduğuna uğradılar.
Hayatında yüzde 20’leri bulamayan partiler bile kendilerini tek başına iktidar oldum sandılar.
AK Parti tutum sergiledi, iktidarı bırakmadı ortak aradı bulamadı.
1 Kasım genel seçiminde son haftaya girildiğinde ortalık yine toz duman olduğu görünüyor.
Sandıktan tek başına iktidar çıkıp çıkmayacağı henüz belli değil.
Yapılan anketlere bakıldığında, bazı anketlerin AK Parti’nin tek başına iktidarı bulacağı görünmesine rağmen tereddütlü bir durum var.
Türkiye koalisyon hükümetlerinden çok çekmiş, çok bedeller ödemiştir.
Hiçbir koalisyon hükümeti ülke menfaatine olmamıştır.
Halkımız bunu unutuyor, koalisyon da olabilir diyor.
Ne varsa tek başına iktidarda var.
Yatırım da yaparsın.
Kemer de sıkarsın.
İhracatını da artırırsın.
Dışarıya daha güçlü görünürsün.
7 Haziran genel seçim sürecinden başlayarak bozulan dengeler aynen devam ediyor, herkes 1 Kasım seçim sonucunda Türkiye’de istikrarın sağlanacağına inanıyor ve ona göre hesap yapıyor.
Kimse fazladan mal almıyor.
Üretmiyor ve satmıyor.
Borçlanmıyor, yatırım yapmıyor.
1 Kasım seçim sonucunu bekliyor.
Seçim sonucu sırf dönen ve dönmeyen çarklar için değil.
Yaşamımız için de belirleyici etken.