Trabzonspor, sahaya avcı döneminde yakaladığı 2.22 puan ortalamasını özgüveniyle ve 4 günlük izinle fiziksel olarak toparlanmış bir şekilde, Antalyaspor ise evinde yaşadığı 6-0'lık Hatay hezimeti sonrası kabuk değiştirerek, savunma formatıyla kazandığı 4 puanın moraliyle çıktı.
Daha ilk dakikalar beklediğimizden de hızlı bir şekilde topun Trabzonspor’da olduğu, Antalyaspor’un agresif derecede bloklar arası ve oyuncular arası mesafeyi daralttığı ve savunmayı kalesine çok yakın yere konumlandırdığını gördük. Zaten bu yıl kritik birçok maçta Antalyaspor mantalitesini uygulayan takımların müsabakalardan istedikleri sonuçlarla ayrıldıklarına defalarca şahit olduk.
Bol pas yaparak rakibin dengesini bozmaya çalışan Trabzonspor istediği yaratıcılık fırsatlarını yakalayamasa da bir penaltı kullanma şansı yakaladı. Son yılların en büyük sorunu olan penaltıyı gole dönüştürememe durumu hala devam ediyor. Antalyaspor’un kullandığı taç esnasında Baker’ın adam yerine alan savunmasını tercih etmesiyle pozisyon hatası sonucunda ters kademedeki eşleşme üstünlüğünü iyi kullanan Amilton Antalyaspor’a skor avantajını getirdi. Ardından A.Ömür’ün top sürmesi sonucu sahada sayısal üstünlük avantajını yakalayan Trabzonspor, belki de birçok kişinin beklediğinin aksine devre sonuna kadar ne oyun felsefesinde ne formasyonunda ne de mevkisel bir değişim yapmadı. Aynı şablonda ısrarcı olsa da üretkenlikte zorlandı. Burada daha önceleri de belirttiğim Ekuban, Wakaeme’nin içeri girmesi ama beklerin ön alanı yeterince kullanmamaları eksiklikti. Temposu düşük pas tercihlerinin de rolü büyüktü. Ayrıca Baker’ın pas tercihlerinde etkiye dönük top kullanmama ısrarı diğer bir sorundu.
2. devre A. Avcı Ekuban’ı forvet arkasına alarak ilk hamlesini yaptı. Ardından güçlü kenar oyunları için Serkan Perreira değişikliğine gidildi. Fakat ısrarlı şekilde merkeze oynamak, temposuz pas trafiği ve etkili kenar ortalar gelmeyince bu hamleler sonuç vermedi. Yalnız bu arada Antalyaspor’un savunma motivasyonunu ve mücadele azmini tebrik etmek lazım.
Dakikalar 70’i gösterdiğinde A.Avcı’nın daha önce Başakşehir’deyken de şahit olduğum hamleler geldi. Orta saha oyuncularını alıp forvet ve kenar oyuncusu oyuna girdi. Girdikten sonra özellikle Yusuf Sarı bireyselliği ile sağ tarafı etkili kullanmaya çalıştıysa da Afobe gole kadar çok etki yaratamadı. Bu bölümde orta saha artık Ekuban, Hosseini ve A. Ömür’e emanet edilse de Ekuban’ın kaleden uzaklaşması, A. Ömür’ün ise anlamsız şekilde forvetin içine girmesi ceza sahası etkinliğini azalttı. Son bölüm artık iyice yorulan Antalyaspor’un derin savunmaya gömülmesi ve Trabzonspor’un baskısının şiddetini artırmasını sağladı. Trabzonspor bu baskıların karşılığını A. Avcı’nın çok benimsemediği bir kenar orta sonucu Afobe’nin kafasıyla beraberlik golünü attı. Trabzonspor A. Avcı dönemi en çok şut (18) attığı maçı beraberlikle tamamladı. Yoğun maç trafiğinden çıkıp 4 günlük izinle toparlanma şansı yakalayan Trabzonspor, rakibinin eksik kalmasını da hesaba katarsak bu müsabakadan galibiyetle ayrılmalıydı.
Maçtan geriye kalanlar;
-Trabzonspor daha erken hamleler yapabilirdi,
-Trabzonspor hala topa tempo vermekte zorlanıyor,
-Bundan sonra sıkça maruz kalacağını düşündüğüm katı savunmalara karşı etkili kenar uygulamalarına ağırlık vermesi gerekiyor.
-Maçın son bölümündeki formasyonun eksik kalan rakibe karşı kabul edilebileceği ama 11’e 11 oyunda çok sıkıntılar yaratacağını düşünüyorum.
Sonuç olarak istenildiği gibi bitmeyen bu müsabakanın telafisinin olacağını da unutmamak lazım. Lig uzun ve sürprizlere çok açık