Yasadışı örgüt adına açıklama yapmak isterken linç edilmek istendi. Öfkeli kalabalığın elinden onu polis kurtardı. Ama o başka bir polisi şehit etti, geride dul bir eş ile iki yetim bıraktı. Polis Mücahit Daştan'ı arkasından vuran kadın teröristin annesinin sözleri kamuoyuna yansıdı. Amine Acar'ın sözleri, bütün gençler ile anne ve babalar için uyarı niteliğinde.

 

"Ben çalışıyordum ilgilenemedim. Şimdi yeniden başlasak hayatta elini hiç bırakmazdım. Şehit ailesine gidip acılarını paylaşmak, özür dilemek isterim ama gidip yüzlerine bakamam ki. Polisler bizim canımız ciğerimiz. O polisin ne suçu vardı. Çocuğunu babasız bırakmaya kimin hakkı var. Ben bir anneyim. Kızımın haline mi üzüleyim, şehit olan polise mi yanayım yetim kalan çocuklara mı?"

 

Terör örgütü, yandaş bulabilmek için özellikle ailesinden uzak üniversite öğrencilerini seçiyor. Tıpkı, Karadeniz Teknik Üniversitesi'nde okuyan ve daha sonra okuldan uzaklaştırılan Nurgül Acar gibi.

 

"Benim çocuğumun eline silah verenlerin Allah ocağını yıksın. Kendileri yurtdışında yaşarken gariban evlatları ölüme sürüklüyorlar. Kendi çocuklarını ölüme yollasınlar. Benim elmas gibi parlayan kızımı ne hale çevirmişler. Aileler, bir şey olmaz demesinler. Önce ellerine dergi veriyorlar, sonra katil olacak hale getiriyorlar."

 

Anne Amina Acar, terör örgütünden ayrılması için kızına yalvarmış. Tutuklandıktan sonra cezaevine gidip 'Elini tuttuğum bu elinle nasıl silah alabildin', diye sormuş.

 

Anne Acar, "Benim çocuğumu nasıl öldürmeye göndermişler. Çocukları devlete düşman etmişler. Bu devlete kin ve nefret hesabı olanlar, bizim insanımızı bize kırdırıyorlar" dedi.