Beşiktaş kafilesi uçakla Trabzon'a inip, futbolcular haavalanını kapısından birer ikişer çıkmaya başladığında çevreyi bir sevinç çığlığı kapladı.

-Anne İbrahim Toraman geldi.

-Tamam kızım sesini çıkarma.

-Yok anne hayalimdeki insan.

-Tamam kızım bekle.

Emniyet şeridini bir türlü geçemiyordu genç kız. İbrahim Toraman'a seslendi.

-Seni çok özledim... Bu mektubu senin için yazdım. Lütfen onu oku ve karşılık ver.

İbrahim ilk kez gördüğü genç kızı kırmak istemiyordu.

-İlgine teşekkür ederim. Mektubunu okuyacağım ama ümitlenme.

Genç kız üzgündü...

-Hiç olmazsa maçtan sonra formanı ver. En anlamlı hatıra olarak saklayayım.

İstediğin forma olsun. Dualarını eksik etme. Maçtan sonra stat kapısında beni bekle. Ve İbrahim otelde, 19 yaşındaki genç kızın mektubunu açıp okumaya başladı...

İŞTE O MEKTUP:

"Canımdan çok sevdiğim İbrahim Toraman.

Ne ben seni ne de sen beni tanıyorsun ama içimdeki sevgi ölçülmez. Beşiktaş ile seni özdesleştirdim çok seviyorum. Duygularımı dizginleyemeyerek havaalanına geldim. Şampiyonlar Ligi'ndeki başarısızlığı ne sen ne de yönetime bağlıyorum. Sana olan sevgim her geçen gün büyüyor. Bu sevgiyi lütfen karşılıksız bırakma ve görüşelim. Hiç olmazsa telefonuma cevap ver.

Gülnihal ...

Telefonum 054.....54