Trabzonlu Ali Demeli, 12 yıl önce geçirdiği felç dolayısıyla vücudunun büyük bölümünü kullanamayan eşine ve zihinsel engelli oğluna bakıyor.

Ortahisar ilçesine bağlı Subaşı Mahallesi'nde yaşayan 72 yaşındaki Ali Demeli, hem 52 yıllık hayat arkadaşının hem de 35 yaşındaki zihinsel engelli oğlu Emre Demeli'nin bakımını tek başına üstleniyor.

Demeli'nin eşi 72 yaşındaki Sezen Demeli, yaklaşık 12 yıl önce misafir gittiği komşusunun evinde aniden rahatsızlandı. Tedavi altına alınan ancak vücudunun sol bölümünü kullanamadığı saptanan 5 çocuk annesi Demeli, felç olmasının yanı sıra agastrik anemi tedavisi de görüyor.

Demeli, yaşadığı sağlık problemleri dolayısıyla temel ihtiyaçlarını karşılamakta zorluk çekiyor.


"O HASTA OLDU MU BENDE EL, AYAK TAMAMEN DURUYOR"

Sezen Demeli, AA muhabirine yaptığı açıklamada, yaşadığı büyük bir üzüntü sonrasında felç geçirdiğini söyledi. Yüzünün bir kısmı da felçli olan Demeli, "Sol elim tutmadığı, sağ elimde de titreme olduğu için tek başıma suyumu dahi içemem, tülbentimi bağlayamam. Kuru gıdaları daha rahat yiyorum ancak çorba falan içerken üstüme döküyorum." dedi.

Çocuklarının imkanları ölçüsünde kendilerine hem maddi hem manevi destek olduğunu anlatan Demeli, "Çocuklarım yuvalarını kurdu, herkes bir yere dağıldı. Artık onların da kendi sorunları, geçim dertleri var. Bana ve oğluma eşim bakıyor." diye konuştu.

Demeli, en çok eşinin hasta olmasından korktuğunu dile getirerek "Bazen hasta oluyor, kanepede yatıyor. Bakarım ona, 'Ali kalk, nereye?' derim. O hasta oldu mu bende el, ayak tamamen duruyor. O kalkıp canlandı mı ben de yeniden canlanıyorum." ifadelerini kullandı. 



Sezen Demeli, eşi ile evlenme hikayesini şöyle anlattı:

"Biz doğunca ailelerimiz aralarında, 'Bunları büyüyünce evlendireceğiz' diye sözleşmişler. Buna rağmen ben 'Sevmiyorum, evlenmem' dedim. 20 yaşındayken kendi kaçırdı, sonra da evlendik. Severek evlenmedim ama sonrasında eşimi sevdim. Çok güzel günlerimiz oldu. Ben onun derdini çektim, o benimkini çekti. Terziydi, işleri yolunda gitmedi. 3-4 yıl yurt dışında çalıştı, gurbet yolu bekledim. O sırada ben de hem çocuklarımı büyüttüm hem de bağda bahçede çalışarak eve katkı sağladım."

Felç olmadan önce gününün büyük bölümünü evde temizlik yaparak geçirdiğine dikkati çeken Demeli, "Çok temizdim, evimi temizledikçe de mutlu olurdum. Şimdi ise bir şey yapamıyorum, bu beni üzüyor. Biliyorum ki bu hastalık, yatakta yatış, bana Allah'ın bir imtihanıdır. Bunun için diyecek bir şeyim yok." dedi.



"BEN ONLARI KİMSEYE BIRAKMAM"

Ali Demeli, eşine ve oğluna elinden geldiğince iyi bakmaya çalıştığını söyledi. Yükünün ağır olduğunu anlatan Demeli, "Ne yapalım, mecbur bakacağım. Mutfak işi benim; çamaşır, bulaşık bende. Bir kadının evde yapacağı bütün işleri elimden geldiği kadar yapıyorum." dedi.

Eşine "Aşkım" diye hitap eden Demeli, "72 yaşında bu kadar işi yapmak zor değil mi?" sorusu üzerine, şunları söyledi:

"Zor tabii ama alıştım artık. Onları bırakıp bir yere çıkmıyorum. Alışveriş ya da hastane işim olursa haftada bir, iki kez şehir merkezine gidiyorum. Mecbur bakacağım, o zamanında bana da çocuklarıma da çok güzel, adeta çiçekler gibi baktı. Onlara bakarken hiç acizlenmedim. Ben onları kimseye bırakmam."



Demeli, evlenirken eşlerin birbirlerine hastalıkta ve sağlıkla bir arada olma sözü verdiğini anımsatarak şöyle konuştu:

"Kolay değil, ömürlük söz veriyorsun. Bu nedenle evindir, yuvandır elinden geldiği kadar bakacaksın. Eşim sağlığında uzun yıllar hem benim anneme ve babama hem de kendi annesine baktı. Allah ondan razı olsun. Şimdi sıra bende. 53 yıla giden güzel bir evlilik yaşadık. Tartışsak yarım saat geçmez hemen gelir 'Kusura bakma' derim. Hala öyleyiz, Allah aile huzursuzluğu vermesin."

Yemeğinden banyosuna kadar oğlu Emre'nin her ihtiyacını karşılamasına yardımcı olduğunu da dile getiren Demeli, şunları kaydetti:

"Oğlumun kimseye zararı yok. Mahallede dolaşır eve gelir. Arada bahçede bana getir götür işinde yardım eder. Ekonomik olarak zaman zaman zorlanıyoruz çünkü masrafımız çok ama yine de emekli maaşımla geçinmeye çalışıyoruz."