Hayvancılığın ekonomik kalkınmaya, kırsal yaşama, hayvansal proteine olan talebin karşılanmasına ve yoksulluğun azaltılmasına önemli katkılarda bulunduğunu dile getiren Prof. Dr. Günaydın, artan nüfusun, kentleşmenin ve gelir artışının bir sonucu olarak hayvansal ürünlere olan talebin giderek arttığını, hayvansal ürünlere olan talep artışının ve kırsalda yaşayanların gelir ve refahına olumlu katkısı nedeniyle hayvancılığın vazgeçilmez bir sektör olduğunu  söyledi.

Prof. Dr. Günaydın, hayvancılığın diğer sektörlere göre daha fazla insana geçim kaynağı sağladığını ve yoksulluğun azaltılmasında önemli bir rol oynadığını, çünkü kentlerde yaşayan fakirler için gıda fiyatları yaşam maliyetini belirlerken kırsalda yaşayanlar geniş ölçüde tarıma bağlı olarak yaşadığını ifade etti.

Hayvancılığın yerel ekonomik kalkınmanın itici bir gücü olduğunu dile getiren Prof. Dr. Günaydın, “Kişi başına düşen milli geliri etkilediği için, hayvancılıkla uğraşanlara gelir getirdiği için,  sanayiye hammadde sağladığı ve tarım dışı nüfusu beslediği için hayvancılık, yerel ekonomik kalkınmada önemli rol oynamaktadır. Hayvansal üretim talebi karşılayamazsa hem ürün ithalatı artar  hem de hayvansal ürünlerin fiyatları artar.  Her iki durumda da, ödemeler dengesini olumsuz etkilenir ve hayvansal ürün fiyatlarının artışından kaynaklanan enflasyonist baskılar artar ve hayvancılığın gelişmesi olumsuz etkilenir.   Hayvansal üretimde bir atış olduğunda ise, hayvancılıkla uğraşanların geçimlerinde ve beslenmede iyileşme olur ve hayvansal ürün satışlarındaki artışlar ile diğer kullanımlar için gelir sağlanır. Üretimdeki artışlar sonucu fiyatlar düşer ve ithal ürün yerine yerli ürünler tüketilerek döviz tasarrufu sağlanır. Ürün ihracatından sağlanan döviz gelirleri ise sanayinin hammadde ithalatına imkan tanır.” dedi.  

Trabzon’da önemli bir hayvancılık potansiyeli var

Hiçbir ülkenin hayvancılık sektöründen vazgeçemeyeceğini vurgulayan AK Parti Trabzon Milletvekili aday adayı Prof. Dr. İhsan Günaydın sözlerini şöyle sürdürdü: “Trabzon ilinde hayvancılık açısından önemli bir potansiyel var.  Bu potansiyelin yerel aktörlerce harekete geçirilmesi yerel kalkınma için büyük önem taşıyor. Dolayısıyla eğitim ve örgütlenme, yem temini, bakım ve besleme, hastalıklarla mücadele, işletme yapılarının irrasyonelliği, pazarlama ve ıslah gibi problemlere kamu, özel ve yerel yönetimlerden oluşan yerel aktörlerin işbirliği ve ortak aklı ile acil çözümler üretilmelidir. Örneğin büyük ve küçükbaş hayvancılık, ıslah edilmiş ırklarla yapılarak et ve süt üretim ve kalitesi artırılabilir. Büyükbaş hayvancılıkta süt üretiminde dünyadaki en karlı, en uyumlu ve en verimli ırk jersey ırkıdır. Sütündeki yağ oranı ve protein oranı en fazla olan ırktır. Diğer ırklara göre jersey sütünden peynir üretimi %25, tereyağı üretimi %30 daha fazla olmaktadır. Yem tüketimi daha azdır. Erken buzağılar ve erken olgunlaşarak gelir getirmeye başlar. Et üretimine en uygun ırk ise simmental ırkıdır. Eti kaliteli ve lezzetlidir. İklim şartlarına kolay uyum sağlar. Uzun ömürlüdür, yüksek döl verimine sahiptir ve sağlık problemleri azdır. Küçükbaş hayvancılıkta ise en iyi et ve süt verimine sahip ırk saanen keçisidir. Farklı iklim ve çevre şartlarına kolay uyum sağlar ve bakımı ve yönetimi kolaydır. Çiftlikte yetiştirilebilen bu keçilerin ağırlığı 70-90 kg arası değişmektedir. Süt verimi ise günde 4-4.5 litredir. Kümes hayvancılığında ise serbest dolaşımlı etlik ve yumurtalık piliç üretimi yapılabilir. Etinin üçte-birinin kırmızı et olması ve kırmızı etten ucuz olması dolayısıyla yüksek talep gören hindi yetiştiriciliği yapılabilir. Bunun yanı sıra bakımı kolay ve ekonomik değeri yüksek olan kaz yetiştiriciliği yapılabilir. Ayrıca gerekli altyapı çalışmaları da büyük önem taşımaktadır. Bu kapsamda vasıflı emek, bilimsel tecrübe ve araştırma, modern tesisler ve makine, çiftlik yönetiminde çok yönlülük ve pazarlamayı içeren faaliyetler sürdürülmelidir. Üreticiler birlikte hareket etmeli, bilgi ve teknolojiyi kullanmalıdır. Üreticiler kooperatif/birlik şeklinde organize olup DOKAP, DOKA ve TKDK gibi kuruluşlardan destek sağlamalı, yem, makine teçhizat, yakıt, tohum, gübre ve nakit ihtiyacını kooperatif kapsamında daha ucuz temin etme yoluna gitmeli ve ıslah edilmiş ırklarla hayvancılık yapmalıdır. Kooperatif/birlikler kanalıyla girdi maliyetleri azaltılmalı ve ürün pazarlaması sağlanmalıdır. Yerel aktörler, sahada bizzat eğitim vermeli, uzman elemanların büroda değil alanda fiilen çalışması sağlanmalı ve bunun için uygulama alanları oluşturmalı, üreticilere bilgi ve teknoloji kullanımı aktarılmalı ve sağlık ve teknolojik standartları yüksek mezbahalar oluşturulmalıdır.”