2014 için verilen uğraş hüzünle sonuçlandı. Abdullah Avcı ve ekibi Milli sevdayı kursağımızda bıraktı. Süreci sadece bu maç ile sınırlamamak gerekiyor. Geride bırakılan maçlarda sadece puan sıralamasında altımızda olan takımlardan puan alabildik.
***
Maça dönecek olursak: iyi bir kadro kurgusu ile başladık. Orta sahadaki Alper Potuk tercihi, rakibin hücum yaptığı dakikalarda takım savunmasına destek adına olumluydu. Ancak, birebirde adam eksilten oyuncularımızın yeterli alanı bulamaması hücumsal anlamdaki büyük sıkıntılarımızdan birisiydi. Alper ve Arda ile denediğimiz adam eksiltme çalışmalarında başarılı olsak da, sonuç anlamında beklediğimizi alamadık. Burak Yılmaz'ın golünün ardından rakibin açılacağını beklerken, Semih Kaya'nın bireysel hatası Macaristan'a hayat öpücüğü oldu.
***
İstanbul BB'de görev yaptığı dönemde futbolseverlerin saygısını kazanan Abdullah Hoca, yardımcıları ve Milli Takımı kendi çiftlikleri gören bazı futbolcular tarafından afaroz edildi. Aslında o futbolcuların görev almağını Milli Takım, daha sempatik ve göze hoş gelen oyun oynuyordu. Avcı'nın güvendiği dağlar, kıraç çıktı.
***
Mevcut puan durumunun ardından Milli Takımın şansının sürdüğüne inanmayanlardanım.
Artık bundan sonra neler yapmak gerektiğine bakılmalı. Bu ülkenin kaybedecek başka dört yılı olmamalı. Milli Takım hepimizin. Kulüplerimiz milli maçlarda dahi kendi oyuncularını seçip diğerlerine sevinmiyorsa, futbolumuzda da barış ve kardeşlik sürecini başlatmamız gerekecek.
***
Görüyoruz ki, hâlâ Milli Takım'ın başına kimin geçeceği konuşuluyor. Felsefeyi değiştirmedikten sonra Ertuğrul Sağlam yada bir başkasını getirmenin ne faydası olabilir. Önemli olan, ay yıldızlı formayı, yeniden tüm futbolseverlerin Milli forması haline getirebilmek. Gerisi boş iş.
