15 Temmuz gecesi kamyonuyla kadınları toplayarak Taksim'e çıkan Şerife Boz kimdir kaç yaşında nereli nasıl 15 Temmuz kahramanı oldu şehit aileleri neden dava açıyor merak ediliyor. İşte merak edilenler

2016 yılının 15 Temmuz gecesi belki de bir ömür boyu izleri silinmeyecek korkunç olaylar yaşandı. Türk siyasi tarihini derinden etkileyen ve toplumda derin yaralar açan gecede FETÖ'cü terör örgütü üyeleri, Türkiye'de darbe girişiminde bulunarak yüzlerce vatandaşı öldürdü. Milyonların sokağa dökülerek darbecilere karşı verdiği mücadele ise dünyanın konuştuğu bir dayanışma ruhu oluşturdu. Şerife Boz, 15 Temmuz gecesinin simge isimlerinden biri oldu. Basında çokça yer alan, 15 Temmuz darbe girişimi sırasında mahallesindeki kadınları toplayarak hafriyat kamyonuyla Taksim Meydanı'na çıkan Şerife Boz, AK Parti İstanbul İl Başkanlığı'nda Milletvekili aday adaylığı başvurusunda bulundu. Ancak şehit aileleri Şerife Boz'u sahtekarlık yaptığı, 15 Temmuz gecesinde kadınları kamyonla taşıdığı hikayesinin doğru olmadığı ve hem devleti hem de toplumu suistimal ederek 15 Temmuz gaziliği ünvanıyla para kazandığı gerekçesiyle dava açılacak. 

ŞERİFE BOZ KİMDİR NERELİ KAÇ YAŞINDA?

Aslen Gümüşhaneli olan Şerife Boz, evli ve 4 çocuk annesi. 7 yaşında ailesiyle birlikte İstanbul'a taşındı. 

Hakkında sahtecilik davası açılmaya hazırlanılan Şerife Boz, 15 Temmuz gecesini Habertürk gazetesine şöyle anlatmıştı: 

"O gece herkes gibi ben de televizyon izliyordum. Eşim dışarıdan gelmiş, namazını kılmış odasına geçmişti. Yanına gidip köprünün çok kalabalık olduğunu söyledim. “Askeri araçlar, tanklar falan var” dedim. O da gerçekten böyle olduğunu görünce ellerini dizine vurup evden gitti. Ben de çarşafımı sırtıma takar takmaz hiç düşünmeden çocuklarımı, torunlarımı alıp sokağa çıktım. Yol çok kalabalıktı. Sokağa çıktığımda ATM’lerin, fırınların önünde sıra vardı. Oradaki insanlara ağlayarak seslendim. O an, o kadar duygu yüklüydüm ki kendimde değildim.

 Ben vatan âşığı bir insanım. Vatanımı, milletimi, bayrağımı çok seviyorum. Hiç korkmadan cihada gittim. Orada ölebilirdik. Fırının önünde kuyrukta bekleyen insanlara, “Ekmeksiz yaşanır ama vatansız yaşanmaz. Ne olur ekmeği boş verin, parayı boş verin, kaç gün yiyeceksiniz?” diye seslendim. Ekmeği en fazla bir hafta yiyebiliriz. Cumhurbaşkanı’mızı çok seviyorum. Onun âşığıyım. Rabbim onu başımızdan eksik etmesin, ona hayırlı uzun ömürler versin, onu korusun. Onun çağrısına dayanamadım. O saatten sonra evde duramazdım. Mümkün değildi. Evde dursaydım vatanıma hainlik etmiş olurdum. Çünkü halkın seçmiş olduğu Cumhurbaşkanı’na o zulüm yapılmaz. Onu öldürmeye kalktılar. Bizim verdiğimiz paralarla, tankları götürdüler. TBMM’yi bombaladılar, insanları öldürdüler. Rabbim bir daha yaşatmasın.

Tam olarak hatırlamıyorum ama 9-10 civarıydı. Çocuklarımı, torunlarımı alarak sokağa indim. Eşimi aradım birkaç kez, cevap vermedi. “Ya Allah, Bismillah” diyerek karşı komşum Sema Tutar’ı da alıp gittim.

Çoluk çocuk herkes destek oldu. Başımı arabadan çıkarıp, “Allahu Ekber” diye bağırınca herkes yanımıza geldi. O kadar kalabalık olduk ki kupa bile doldu. Sonra eşim de Taksim’e geldi. “Sen bu kamyonu buraya kadar nasıl getirdin?” dedi. "