Trabzonspor'un alt yapısından yetişen Kadir Keleş, bordo-mavili takımdan ilk ayrılığında , Gaziantep Belediye'nin tesislerinde ağladığını söyledi.
Trabzonspor altyapısının hayatını değiştirdiğini belirten Keleş, " Hem futbolculuğuma hem de kişiliğime çok şey kattı. Burada gelişimimi tamamladım ve A takıma kadar yükselme şansı yakaladım. Trabzonspor, genç futbolcular için bir okul gibidir. Büyüklerle antrenman yapmak, onların yanında olmak inanılmaz bir duyguydu. O heyecanı yaşayan bilir. Benim dönemimde Fatih Tekke’ler, Yattara’lar vardı. Onlarla aynı antrenmana çıkmak bile çok farklıydı. Altyapıda kazandığım kimlik, sadece Trabzon’da değil, farklı şehirlerde de iyi bir şekilde temsil edilmemi sağladı. Trabzonspor bana bir kimlik ve sorumluluk duygusu kazandırdı. Bu nedenle, nereye gidersem gideyim, bu şehri ve kulübü en iyi şekilde temsil etmeye çalıştım."
"Tesislerde ağladım"
Trabzon’dan ayrıldıktan sonra ilk durağının Gaziantep Belediye olduğunu belirten Kadir Keleş, " İlk defa Trabzon’dan dışarı çıkışım o zamandı. Trabzon gibi bir şehirden genç yaşta başka bir yere gitmek oldukça zordu. İlk günlerde alışmakta zorlandım; hatta tesislere ilk gittiğimde ağlamıştım. Hocamız Suat Kaya beni sakinleştirip alışacağımı söyledi. Onun desteği sayesinde orada kalmayı başardım ve iyi bir sezon geçirdim. O şansı iyi değerlendirdim. Kiralıktım ve sonra Trabzonspor'a geri dönerek kampa katıldım. Farklı şehirlerde oynamak hem futbol açısından hem de sosyal açıdan zenginleştirici bir deneyim oldu. Her yörenin farklı bir kültürü ve bakış açısı var. Bu çeşitlilik, bana yeni perspektifler kazandırdı."
"Bizim futbol şehri olduğumuzu tüm dünya biliyor"
"Trabzon, tam anlamıyla bir futbol şehri" diyen Keleş, " Futbol, bu şehrin kimliği ve kültürünün en önemli parçalarından biri. Trabzonspor'un tarihî başarıları, şehrin futbola olan tutkusunu tüm dünyaya duyurmuş durumda. Şehirdeki sosyal hayatın büyük bir kısmı futbola bağlı ve bu yoğun ilgi bazen futbolcular üzerinde baskıya dönüşebiliyor. Futbolcu olmak, sadece yetenekle mümkün değil; aynı zamanda büyük bir şans ve çok çalışmak gerekiyor. Bu yol kolay değil. Futbolculuk, büyük bir emek, sabır ve doğru yönlendirme gerektiriyor. Aileler, çocuklarını sadece futbolcu olmaya değil, önce iyi bir birey olmaya teşvik etmeli. Futbolculuk bir kader meselesi; sadece yetenek değil, şans da büyük rol oynuyor. Bu yüzden sporun bir araç olduğunu unutmadan, çocuklara destek olunmalı ve onların gelişimine katkı sağlanmalıdır"
Kadir Keleş sözlerine şu şekilde devam etti:
"Bizim yabancı oyunculardan ne farkımız var?"
"Şehir olarak bakış açısı bazen farklı oluyor. Ama bizler, karakterimizi sahada yansıtarak şehrimizi doğru bir şekilde temsil etmeye çalışıyoruz. Taraftar baskısı, Trabzon gibi futbolla yatıp kalkan bir şehirde çok güçlü hissediliyor. Özellikle Trabzonlu bir oyuncuysanız işler daha da zorlaşıyor. İlk maçta alkışlanırsınız ama bir süre sonra her şey değişebilir. Küçük bir hata bile sizi hedef haline getirebilir. Yabancı oyuncular aynı hatayı yaptığında insanlar genelde daha toleranslı oluyor. Ama biz buranın çocuğu olduğumuz için yaptıklarımız daha çok göze batıyor. Bu durum saha dışında da etkili. Mesela sıradan bir şey yaptığınızda bile olay oluyor. Güzel bir araba sürdüğünüz zaman eleştiriliyorsunuz. Niye sürmeyecek ki? Sürsün, keyif alsın. Bizim yabancılarla ne farkımız var? Bir hata yaparsam ne olur diye düşünüyorsunuz. Çünkü milyonlarca insanın tepkisi size dönüyor. Bu da ister istemez oyun içindeki özgüveninizi etkiliyor. Yabancı oyuncular sahaya daha rahat çıkarken bizde hep bir stres var. İnsan profesyonel de olsa sonuçta bir yere kadar dayanabiliyor. Trabzon’un taraftar baskısı gerçekten ağırdır. Bunu kaldırabilen başarılı olur, kaldıramayan ise yavaş yavaş farklı liglere gider."
"Ben Trabzon aşığıyım."
Bir çok oyuncu şehir dışında oynadıktan sonra ya İstanbul'a ya da futbol hayatlarını sonlandırdıkları yerlerde yaşamlarını sürdürmeleriyle ilgili olarak ise Keleş, " Ben Trabzon aşığı biriyim. Son 7 yılımı Ege Bölgesi'nde geçirdim. Çok güzel bir bölge, dönmek istemiyorsunuz. Ama bendeki kafa yapısı çok farklı. Ben Trabzon'da, şehrimde yaşamak istedim. Son yıllarımı Trabzon'dan uzak yaşadım, buraya bir hasretim vardı. Karar verdim ve Trabzon'da yaşamaya karar verdim.Şehrimdeki dostlarımla bir hayat kurmak istiyorum. Burada yaşamak, her şeyimi burada yapmak istiyorum. Bu düşünce tamamen bana bağlı."
“Bizim derdimiz, Trabzon şehri.”
"Trabzonspor, her Trabzonlunun kalbinde özel bir yere sahip. Ancak, şehrin gençleri için daha fazla profesyonel takımın varlığına ihtiyaç var. Trabzon’daki yetenekler, sadece tek bir takım üzerinden değerlendiriliyor ve bu durum zamanla fırsat alanını daraltıyor. Günümüzde Trabzonspor haricinde bir takımın ismi çok sık duyulmuyor. Eskiden Trabzonspor çatısı altında yetişmiş oyuncular büyük bir değer taşırken, maalesef bugün şehirdeki oyuncu sayısının azaldığını görüyoruz. Trabzon adeta içine kapanmış durumda. Bu durumu değiştirmek istiyorsak, büyüklerimizden destek bekliyoruz. Ekonomik gücü olanların bu işe el atması, yeni takımların kurulmasına yardımcı olması şart. Trabzon’daki gençlere daha fazla fırsat tanınmalı" ifadelerini kullandı.
