Hadi Orduspor ununu elemiş, eleğini asmış. Ama Trabzonspor için alınacak üç puan Süper Final’de artı bir puan demek. Koskoca doksan dakikaya bakınca iki pozisyon var bordo mavililer adına. Burak Yılmaz’ın direkten dönen topu, bir de Paulo Henriuqe’nin getirdiği top. Onu da Burak Yılmaz, arkadaşının önüne atmak yerine, takımla eşgüdümlü olarak götürmekte sıkıntı yaşadığı rekor hevesine kurban verdi. Rakip Orduspor da misafir takımdan farksız. İkinci yarıda İrfan ile yakaladığı ve Tolga Zengin’den dönen pozisyon. Bu futbolu gördükten sonra her iki takım Giresun’da buluşup pide yeseler daha iyi olurdu.

***

Trabzonsporlu oyuncular maalesef maç seçiyor. Bu tespitimizi kupada Antalyaspor’a elendikten sonra da belirmiştik. Bir de Colman’ın eksikliği. Arjantinli bu takımın çimentosu. Oynasa da, oynamasa da Colmansız bir Trabzonspor u izlemek tuzsuz yemek gibi bir şey. O kadar dağınık oynuyor ki takım, Tolga ve Mustafa Yumlu haricinde kimsenin ne yaptığı belli değil.  

***

Serkan ve Alanzinho sadece isimleriyle sahada vardı. Hele Alanzinyo’ya 80 dakika sabretmek taş çatlatır. Hiç ama hiçbir işe yaramadan 4.800 saniye sahada kalmayı başarabilmek zor zanaat.

***

Müsabakada gözümüze takılan bir noktada Ordusporlu Selçuk’un Burak Yılmaz’ın bileğine yaptığı sert müdahale. Bu pozisyonu görünce 8 yıl öncesine gittik. 2003- 2004 sezonunda Trabzonspor’un şampiyonlukta iddialı olduğu dönemde zamanın Çaykur Rizesporlu oyuncusu Cumhur, benzer bir müdahale ile Fatih Tekke’yi uzun süre yeşil sahalardan mahrum bırakmıştı.

***

Aman Selçuk kardeşim, dikkat et! Süper (!) Final öncesinde Trabzonspor’un en skorer oyuncusuna yaptığın müdahale sonucu, senin kafana “Maşallah” şapkası takıp eline baston vermezler.

***

Her yönüyle kısır geçen müsabakayı bir kenara bırakıp önümüze bakalım.  Bu yılın icadı dörtlü finalde Trabzonspor’un başarılı olacağını düşünenlerdenim. Onun içindir ki bu maçtan alınacak üç puan, umarım aranmaz. Orta sahasında Colman-Zokora, önlerinde Volkan Şen- (Adrian-Alanzinho)-Olcan Adın ve en uçtaki Burak Yılmaz, konsantreoldukları zaman deviremeyecekleri rakip yok.  Atanı ve tutanı iyi olan takımlar başarır. Tabii ki, kendini değil takımı düşünen oyun felsefesiyle…

***

Hayden uşaklar… Her zamandan daha fazla destek zamanı…