Öncelikle belirtelim ki, Trabzonspor hep birlikte güzel. Birlik ve beraberlikle güzel. Eski ve yeni yedi başkanın tribünde yer alması, hocaya da, futbolcuya da ayrı bir hava katıyor. İki maçlık cezadan sonra tribünlerin daha da dolmasını beklerdik. Ama seyirci beklenen ilgiyi göstermedi. Saha dışarısında güçlü olmasını beklediğimiz ve istediğimiz Trabzonspor'un seyirci desteğine çok ama çok ihtiyacı var.
***
Rakip Antalyaspor, futbol oyun gücü olarak Trabzonspor'un oldukça gerisinde bir takım.
Geçtiğimiz hafta Rize'de üç farklı skor ile mağlup olmasının yanında sezonun en iyi oyunlarından birisini çıkaran bordo mavililerin kazanmasını bekliyorduk.
Belki Rize'de oynadığı futbol kadar zevk vermese de, oyuncuların sahada duruşu, özgüvenlerinin giderek yükselmesi, eldeki mevcutlar içerisinden ideale yakın bir onbir ile sahada yer alması öne çıkan artılardı.
***
Geride kalan onbeş hafta sonunda bazı oyuncuların Trabzonspor forması giymekten uzak olduğunu hepimiz yazıp söylemiştik. Kadroya baktığımızda geçmiş dönemde büyük tepki alan Douglas ve Alper Uludağ'ın olmaması, artık Cardozo'nun yerinin sağlamlaşması, Aykut-Yumlu ikilisinin uyumu, Aytaç'ın giderek yükselen formu ve takıma katkısı ile Ekici'nin liderliği taraftar üzerinde olumlu etki yapan hamlelerdi.
***
Cardozo ile erken ilk çeyrekte gelen gol takım üzerindeki baskıyı hafifletti. Mbia, 20. dakikada yaşadığı sakatlık sonrasında biraz ürkek oynamaya başladı. Son haftaların en iyisi olarak gösterebileceğimiz Aytaç da Mbia'ya eşlik edince Antalyaspor'u biraz daha etkin gördük. Orta sahadaki bu eksikliği gören Sadi Hoca'nın Okay hamlesi, orta saha direncini arttırmaya yönelik bir adımdı.
***
Celustka'nın kırmızı kartına kadar geçen zaman diliminde her iki takım arasında gelip giden bir oyun oldu. On kişi kalan rakip karşısında daha rahat hareket eden bir Trabzonspor vardı sahada. Marin'in oyuna dahil olması takımı biraz daha hareketlendirdi. Sonrasında ise penaltı ve Mbia'nın golü geldi.
***
İlk yarının son haftasındaki Kasımpaşa maçı öncesinde alınan üç puanının yanında takımın özgüven kazanması önemliydi. En değerlisi de kadro istikrarının yavaş yavaş yakalanması...
