Bazı acılar vardır tarif edilmez.
Kelimeler yetmez, anlatamazsın.
Yüreğinde buruk bir acı olur, kelimeler boğazında düğümlenir kalır, nefesin tükenir, ciğerlerin patlarcasına acır.
Güle güle koca yürekli adam!
Seni tanımak benim için ayrıcalıktı.
Adam gibi yaşadı adam gibi gitti, arkasında yüzlerce insan buluştu bir camiinin önünde. 
Mahşeri kalabalıktı bugün.
13 yaşında İdmangücüne ilk gittiğimde yöneticiydi, bizle arasında az yaş farkı vardı.
En candan yöneticimizdi.  
Ebediyete göçmüş efsane yöneticiler Kadir Erkuloğlu,  Kaya Alparslan, Zeki Erkuloğlu, Rahmi Nas, Arif Alemdar’larla aynı yönetimdeydi.
Aramızdaki köprü oydu.
Bugüne kadarda İdmangücü’nde alınan her nefes ona danışıldı.
Hastalığı döneminde ara ara telefonla konuşuyorduk.
REİS'e ‘Atakan Kadıoğlu ile İstanbul’a  ziyaretine geleceğiz’ dedik
Bana tedavisinin, bittiğini tatile çıkacağını ve geldiğinde görüşeceğimizi söyledi.
Biz onu beklerken kahreden haberi geldi.
Yüreğimiz dağlandı içimiz acıdı.



REİS cümlesi biri için söylenecekse o da Turgut Bülbüloğlu’dur.
Cenaze törenine bir bakın.
Trabzon böyle bir tören görmüş müdür?
Siyasetçisi, bürokratı, milletvekili, bakanı kimi ararsan orada. 
Haluk Ulusoy ve Hüsnü abiyi gördüm.
Çocukluk arkadaşıydılar. Ayakta durmakta güçlük çekiyorlardı.
Yöneticilik yaptığı dönemden arkadaşları, İdmangücü’nün sporcuları herkes onu ebediyete uğurlamaya koşmuş.
Bir şeyler karalayacağım ama inanın ne yazacak gücüm, ne klavyeye dokunacak cesaretim var.
Güle güle Turgut Ağabey.
Işıklar içinde uyu.
Güle güle koca yürekli adam…
Seninle aynı dönem yaşamak, aynı çatı altında bulunmak benim için onurdu.
Biz hakkımızı helal ettik, umarım sen de hakkını helal etmişsindir.
Onurlu, gururlu bir hayat
Seni erken aldı aramızdan.
Kader…