Sosyal medyada fotoğrafı görünce dayanamadım.
Gittim.
Biraz seyrettim.
‘ne olur falan acaba’ diye düşündüm.
Ve karar verdim.
Küçük, ufacık gibi dursada hoşuma gitti.
Nereden mi bahsediyorum? 
Vakfıkebir’deki Fol Deresi’nden…
Denizle kavuştuğu noktadaki iki köprü arasına kamelyalar kuruldu.
Yüzüne çimentoyla tokat atılmış gibi duran güzel Vakfıkebir’in gözlerine sonunda bir rimel çekildi.
Anladımki;
Trabzon’a böyle dokunuşlar gerekiyor.

Tam şöyle adımlarken, içimden de ,”Acaba Karadeniz’in diğer illerinde bu tür projelere benzer neler yapılır?” diye düşünmeye başlamışken yaşlı bir amcanın söylentilerine kulak misafiri oldum.
Bu kamelyalar fırtınayla kopar falan diyordu.
Dayanamadım, “Yahu ne güzel oldu, nesi hoşuna gitmedi” diye ortak oldum sözlerine..
Bir de, “Bizim bir harman var. Al oraya götür, bak ne güzel olur. Derenin üstünde sel götürür bunları..” demez mi?
Eyvah..
Eyvah..
Neyse.
Aldım elime telefonu…

Vakfıkebir Belediye Başkanı Muhammet Balta’yı aradım, tebrik ettim.
İlçesi için önemli çalışmalar yapıyor.
Bu projenin yürütücüsünü sordum.
Öğrendiğim isme hiç şaşırmadım.
KTÜ’den.
Gördüğüm en yaratıcı akademisyen.
Gördüğüm en renkli akademisyen.
Gezmeyi sever.
Vos-vosu var..
İki de dünyalar tatlısı kızı.
Bir de bitmek bilmeyen enerjisi.
Biliyorum  sizde şaşırdınız.
Hem iki kız babası hemde tükenmeyen enerjisi..
Nasıl olacak o iş? diyorsunuzdur..
Emin olun bende şaşırıyorum.
Hele de  öğrencileriyle bir araya geldiğinde yapamayacağı şey yok.
Adı Yrd. Doç. Dr. Emrah Yalçınalp.
KTÜ Peyzaj Mimarlığında öğretim üyesi.
Bu ismi fazla duymazsınız.
Ön plana çıkmayı sevmez.
Bu kent için;
Bir umudum da o..
Basma kalıp, ‘ne idüğü’ belli olmayan yapılardan kurtulup yaratıcı yapıtları kentimize kazandıracak başlıca isimlerden biri olacağından eminim. 

10 ton beton

Ha! Unutmadan.. Şu kamelyaları sel alır mı almaz mı meselesi var ya.. Evet. Aklıma takıldı. Emrah Yalçınalp’e amcamızın endişesini sordum. “Rahat ol, 10 tonluk beton tutuyor onları..” dedi.