Bir rüya gördüm:

Osmanlı dönemindeyim.

Betonarme apartmanların yerinde yaprakları rüzgarla dans eden ağaçlar var.

Trabzon sahilinde yürürken semtin adının niçin Uzunkum olduğunu anlıyorum. Öylesine

güzel bir sahil, simsiyah kum güneş ışıklarıyla parlayıp insanın gözünü

kamaştırıyor. Bir an bir şey göremediğimi hissediyorum. Aniden ayağım bir şeye

takılıyor ve yere düşüyorum. Ancak o zaman anlıyorum, yerde duran bir halıya

takılıp üzerine düştüğümü... Rüya bu ya, halı uçan halı. Ayağım yerden kesiliyor, kendimi

hızla yükselirken buluyorum. Şehir bir değişik görünüyor. Her yer dikdörtgen.

Kalekapı’dan geçerken aşağıya bakıyorum; Varlıbaş AVM yok ama dikdörtgen

bahçeli dikdörtgen evler surların dışına bile taşmış. Vilayet binası yerinde

dikdörtgen bir alan var, içinde de bir otağ... Ortahisar da dikdörtgen binalardan

nasibini almış. Meydan da öyle... İskenderpaşa Caminin önünde dikdörtgen bir

meydan, ulu çınar yine çok görkemli... Değirmendere’nin üzerinden Rize

istikametine uçarken artık dikdörtgen parselleri kanıksamaya başlıyorum.

Forum da yerinde yok.

 

***

 

Dikdörtgen bir yeşil alan içinden şırıl şırıl bir dere akıyor,

üzerinde dikdörtgen taşlardan yapılmış dikdörtgen bir köprü... Aniden uçan halım alçalmaya başlıyor. Neler oluyor, düşüyoruz; diyorum. Gözüm şimdi üniversitenin olduğu tarafa kayıyor. Daha az bina var ama başka bir

tuhaflık da var. Üniversitenin alanı dikdörtgen değil! Köşelerden bazıları

ötelenmiş, daha çok paralelkenara benziyor!

Uçan halım aniden paralelkenar alana iniş yapıyor. Az sayıdaki binaların

çoğunun da paralelkenar olduğunu o anda anlıyorum. “Allah Allah, niye böyle ki

acaba?” diye içimden geçiyorum.

 

***

 

Öyle ya!  

Her yer dikdörtgenken, burası niye paralelkenar?

Ve ayrıca burası neresi?

Yürümeye başlıyorum. 

Birini görsem hemen soracağım da, ortada kimsecikler yok.

Dedim ya işte, rüya bu! 

Aniden paralelkenarın üst köşelerinden birine

büyük bir çekiçle vurmakta olan birini görüyorum... Selam veriyorum. Çok

meşgul olduğu için beni duymuyor. Bir taraftan paralelkenarın üst köşesine

vururken diğer yandan, “Hadi bakalım, dikdörtgen olman lazım, biraz öteye git

bakalım” diyerek söyleniyor.

 

***

 

Sesimi yükselterek tekrar selam veriyorum. 

Beni görüyor ama söylenmeye devam ediyor: “Paralelkenar olmaz, şimdi olmaz, hadi

git bakalım şu ileri doğru!”

Baktım dinlemiyor, “Yahu Parelel işte, ben yukardan gördüm. Zaten herkes görebilir, niye zorluyorsun?” diye çıkıştım, yok arkadaş dinlemiyor. 

“Hayır” diye isyan ediyor. 

Ha bir de şunları tekrarlıyor; “Sultan paralel sevmez, bunu dikdörtgen

yapmamız lazım, bana yardım et.”

Kafamı karıştırdı.

Tuhaf  davranıyor.

Neyse kendimi toparlayıp sözünü kesiyorum.

 

***

 

“İyi de, öyleyse niye paralelkenar

yaptınız burayı?” diye soruyorum. 

“Biz aslında paralelkenarı çok severiz ama şimdi

mecburen sevmiyor gibi yapmamız lazım, Sultan yakında gelecek, o dik durmayı

sever, paralelle yamukla işi olmaz” diyerek çekiçle köşeye vurmaya devam

ediyor. 

Daha da yaklaşınca, “Biz bu paralelkenarı dikdörtgene benzetirken hadi sen de git ahaliye

Sultan’ın bize söz verdiğini söyle. Yoksa bu paralel vaziyette halimiz duman

olacak” diyor.

“E iyi de böyle vurmaya devam ederseniz kırılacak, paralel

kenardan dikdörtgen olmaz!” diyerek ikna etmeye çalışsam da nafile.

Beni duymuyor bile...

 

***

 

O sıra nereden geldiğini anlayamadığım bir

ses;

“tüpçüüüüüüüü” diye bağırdı. 

“Haydaaa, bu tüp de nerden çıktı?” diye

düşünürken bu kez yüksek sesli bir kuş cıvıltısı ile uyandım.  

“Neler oluyor Allah’ım” derken; 

“Abi açıyorsan aç, yoksa gidiyorum ben” diye cırlayan bir ses. 

Aniden kendimi atıp kapıya doğru koştum. 

Tüpçü İhsan sinirli sinirli bana baktı “Nerdesin abi, elimde tüp ağaç oldum burda” dedi. 

Gözlerimi oğuşturarak, “Ah be İhsan uyandırmanın sırası mıydı? Neredeyse rüyanın sonuna gelmiştim”

açıklamasının ardından, “İhsan sence paralelkenardan zorlama dikdörtgen olur mu?” diye sordum. 

İhsan, boş tüpü kaptığı gibi söylenerek gitti. 

Paralelkenardan dikdörtgen yapma mevzusu da öyle havada kaldı. 

Rüya bu...

Hayırdır inşallah!