Hep söylüyoruz, yazıyoruz, çiziyoruz. Trabzonspor korkmayacak. Önce hocası korkmayacak, sonra oyuncuları. Rakip Gençlerbirliği sizden hem kalite hem de puan olarak en az iki gömlek aşağıda. Bu kadar tedbir, bu kadar garanti oyun anlayışına gerek olmamalı. İlk yirmi dakika gösterdi ki, rakibin mecali yok.
Sen Trabzonsporsun. Beraberlik yada mağlubiyet Gençlerbirliği için sorun teşkil etmiyor. Senin hedeflerin var. En yakın iki takipçin Bursa ve Başakşehir karşı karşıya gelmiş ve senin istediğin skorla bitmiş. Ligin bitmesine sayılı haftalar kala böyle fırsatlar ele geçmez bir daha.
Mevcut eksikliklere Cardozo ve Mehmet Ekici sürprizlerinin eklenmesi Trabzonspor gibi takımlar için dezavantajdır, bunu anlıyoruz. Ancak her ne olursa olsun Trabzonspor bu tür rakipler karşısında kazanabilmeli. Waris'in, Yatabare'nin, Soner'in, Fatih Atik'in bu takımla uzaktan yakından ilgisi de, alâkası da yok. Değil aldıkları transfer ücreti, antremanda üzerine çiğnedikleri çimlere yazık.
Özer ve Ekici'nin aynı anda olmaması takımın tadını, tuzunu eksik kılıyor. Oyun kurgusu olarak kısır geçmesi beklenen maçta, Deniz'i bir çizgide, Erkan'ı diğer çizgide tutmak, savunmanın merkezine Bosingwa ısrarını sürdürmek can sıkıcı. Hem Waris'in hem de Yatabare'nin ne oynamaya çalıştığını anlayan varsa beri gelsin.
Rakibin on kişi kalmasıyla birlikte serbest vuruştan gelen gol, Trabzonspor'un hücum hamlesini de bir nevi tesirsiz kıldı. Sonrasında Ersun Yanal'ın gole yönelik çılgın hamlelerini izledik. Uğur Demirok'un, Medjani'nin ön bölgede olması, Bosingwa'nın sağ çizgide gerçek bölgesine dönmesi gibi.
Anlatmak istediğimiz de tam bu noktada... Kazanma adına hamle yapmak için rakibin on kişi kalmasına, yada skor olarak geriye düşmeyi beklemek zorunda mısınız?
Kötü başlayan sezonda böyle basit hatalardan basit puanlar bırakmak Trabzonspor'a yakışmadı.
