Zahmet etmişler!

Yıl 1984 ve yılbaşı.

Kuru ayaz bir Ankara gecesi işte…

Dışardaki soğuk evleri ısıtıyor.

Atalay Sökmen adlı genç, henüz göreve başladığı Sivas Cumhuriyet Üniversitesi’nden Ankaraya gelir.

Malum yılbaşıdır.

Dayısına uğrayıp yeni yılını kutlamak ister.

Fakat eve girdiğinde;

Nefesi kesilir.

Yutkunamaz

Çünkü evet.

Çünkü…

Eve;

Ankara’nın güzel..

Ankara’nın alımlı kızlarından biri girer.

O an Atalay ve Münevver’in hayatı kesişir.

Yalnız Münevver Ankara Üniversitesi Kimya Bölümü 3. sınıf öğrencisidir.

Daha okulu bitirmemiştir.

Biri Ankara’da diğeri Sivas’ta: zordur o dönemler.

Yaşayan bilir.

Neyse biz devam edelim.

Evlenirler.

Münevver de Atalay’ın üniversitesinde öğretim görevlisi olur.

4 yıl daha çalışırlar.

Sonra YÖK bursuyla yurt dışına, İngiltereye giderler.

6 yıl yurt dışı günlerinden sonra..

Mecburi hizmet için tekrar Sivas’a dönerler ve tam sekiz yıl altı ay sonra o hizmetin biteceği günlerde, İngiltere’den tanıştığı Murat Ertürk’ün uzun süren ısrarına dayanamazlar..

Atalay’ın babası İdmanocağının eski kalecisi Kara Halildir.

Atalay çocukluğundan beri Trabzon ve Trabzonspor sevdalısıdır.

Münevver Atalay’ın Trabzon sevdasına ve ısrarına daha fazla dayanamaz.

‘Tamam’ der bir gün.

‘Gidelim Trabzon’a…

Karadeniz Teknik Üniversitesi’nde kadro hazırdır.

İki başarılı öğretim üyesi 9 yıl önce KTÜ’de göreve başlarlar.

Çocukları İrem ve Çelik hızlıca büyüyordur. Görevde oldukları Sivas yıllarında o yoğun çalışma temposunda büyüyüp giden, uçucu yağı kanatlı margarin yağı zanneden, tepelerden topladığı çiçekleri babaya getirip “baba bak ne buldum, endemik sanırım” diyebilen, bilimle iç içe çocuklardır.

KOSGEB projeleri alırlar.

Münevver ve Atalay inanılmaz işler başarırlar.

Sanayi projeleri üretirler.

Biyoteknolojik üretim yaparlar.

Salep, ligarbayı laboratuvarda üretirler.

Yetmez!

Münevver Sökmen 2014 yılında KTÜ’nin en başarılı akademisyeni seçilir. Aynı yıl nano teknolojiyle dezenfektan üretim için kolları sıvar. Konya’dan gelen bir kaç iş adamları ile yürütür projeyi.

Fabrikasını kurar..

Münevver hanım fabrikanın baş danışmanı yapılır.

İlk kez Türkiye’nin bir dezekfektan markası olur.

Türkiye yılda 5 milyon dolar dezenfektanı yurt dışından ithal ederken şimdi Konya’nın bir fabrikasında üretilmeye ve satışa başlar.

KTÜ’lü Münevver Hoca Türkiye’yi müthiş bir ithalat yükünden kurtarır.

Atalay Hoca da çalışmalarına hız verir.

Çok sayıda tıbbı ve aromatik bitkilerini doku kültürlerini (biyoteknolojik) üretimlerini gerçekleştirir.

İnanılmaz adımlar atar.

Ama bir gün hayal kırıklığı yaşar.

Teknokentteki çalışmalarına finansal destek eksikliği nedeniyle son verir.

Atalay hoca bununla durur mu?

Durabilir mi?

Durmaz tabi..

Vazgeçmez.

Devam eder.

Başkaları gibi terketmez Trabzon’u..

Laboratuarda ürettiklerine patent ve markasını vurur.

Şimdide Orman Bölge Müdürlüğünde Of Fidanlığına Biyoteknoloji doku kültürü laboratuarı kurmak için kolları sıvar.

Yabancı menşeili ligarba, mavi yemiş doku kültürüyle üretim yapacak alt yapıyı oluşturmak için mücadele ediyor.

Dahası Uzungöl’e ekokamping tesisi kuracak.

Herşey doğaya uygun, dünyaya örnek olacak.

Plastikten uzak.

İsviçre’nin Alplerini aratmayacak yani!

Bu arada kızı İrem yurt dışında ikinci ön lisansını yapıyorken, oğlu başkentte üniversite okuyorken bizim Münevver ile Trabzonlu Atalay geçen yıl olduğu gibi dünyanın en prestijli bilim adamları sıralamasında yer alır. Zaten 2013’den beri bu listededirler. Ama alçak gönüllü olmaları nedeniyle ses çıkarmadılar.

Son olarak…

’Dünyanın en etkili bilim insanları arasında Türkiye’den 9 bilim adamı seçildi. Bunların iki tanesi bizim KTÜlü Münevver ile Atalay Sökmen çifti..

İyi mi?

Hani Trabzonlu iş adamlarının umursamadığı;

Konyalıların el üstünde tutup, güvenip uğruna fabrika bile açtıkları!

KTÜ yönetimi sonunda nasıl fark edebildi (!) bilemiyorum; Münevver ile Atalay Sökmen çifti adına KTÜ’nin resmi internet sitesinden tebrik mesajı yayınladı.

Hoş..

Zahmet etmişler…