Emekli polis memuru Serpil Atik, 13 yıl önce oğlu Burak Kaan'ı dünyaya getirdi. Erken doğum nedeniyle birçok komplikasyon ile doğan Kaan, doğum sırasında oksijensiz kalması nedeniyle de serebral palsi (beyinde kalıcı fonksiyon kaybı) hastası olarak dünyaya geldi. Çevresindekilerin oğlu için çabalamamasını telkin etmesine rağmen anne Atik, uzun uğraşlar sonucunda oğlunun yürümesini geliştirmeyi başardı. Kendisi gibi serebral palsi hastası çocukların ebeveynlerine de tavsiyelerde bulunan Atik konu ile ilgili olarak şunları söyledi: "Hangi meslekten veya kimden olursa olsun duyduğunuz olumsuz bir söz karşısında kendinizi bırakmayın. Umudunuzu hiçbir zaman yitirmeyin. Sürekli araştırın. Bir gün siz de çaresini bulursunuz. Fizik tedavi oğlumu iyileştirdi."

Hikayesi 13 yıl önce başlayan ve o dönemde Bağcılar İlçe Emniyet Müdürlüğü’nde görev yapan Serpil Atik, 2005 yılında erken doğum yaptı. 29 haftalık dünyaya gelen ve akciğeri gelişmeyen Burak Kaan, İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde kuvözler dolu olduğu için özel hastaneye sevk edildi. Bir süre burada tedavi gören Burak Kaan 50 gün solunum cihazında kaldıktan sonra tekrar devlet hastanesine götürüldü.


“NE KENDİNİ YOR NE DE PARANI HARCA”

Bebeğinin ölümle yaşam arasında gidip geldiğini söyleyen anne Atik, yaşadıklarını şöyle anlattı:  “6 ay boyunca hastanede kaldık. Doktorlar ümitli olmadıklarını söyledi. Ailece yıkılmıştık. Eve gittiğimde 24 saat boyunca ağladım. Ancak gözyaşı dökmenin bir çözüm olmadığını görünce ‘Ne yapıp edip seni yaşatacağım' diye kendime söz verdim. Oksijen kablosu 1.5 metre boyundaydı. Zamanımın çoğu o daracık alanda geçti. Başından ayrılamıyordum. Meme ememiyordu o yüzden sondayla besleniyordu. Uykuda havale geçiriyordu. Hemen aklıma doktorun sözleri geliyordu. Diken üstünde oturuyordum. Gündüzleri işe gidiyordum geceleri de çocuğuma bakıyordum”


“ŞİMDİ NORMAL ÇOCUKLARLA ANAOKULUNA GİDİYOR”

Tedavinin yanında çare arayışlarının da devam ettiğini söyleyen Atik, “Doktorlar ‘Çocuğun algısı açık zamanla iyileşir' deyince tedaviye başladık. Yaklaşık 2 yıl süren tedavinin ardından oğlum önce emeklemeye sonra yürüyeme başladı. Zor oldu ama doktorların ‘Yaşamaz’ dediği çocuğumu hayatta tutmayı başardık. Artık hem yemeğini yiyebiliyor hem de oturabiliyor. Şimdi normal çocuklarla anaokuluna gidiyor. Tek eksiği kaldı konuşmak onu da yakında aşacağız” dedi.