Birer hafta aralıklarla havaya, suya ve toprağa düştüğüne, onları ısıttığına inanılan cemrenin sonuncusu toprağa düşecek.

Halk arasında cemrenin havaya düşmesi baharın müjdecisi olarak kabul ediliyor. 19-20 Şubatta birinci cemrenin havaya, 26-27 Şubatta ikincisinin suya, 5-6 Martta üçüncüsünün toprağa düştüğüne inanılıyor. Cemre, ilkbahara doğru önce havada, sonra suda ve son olarak toprakta 7'şer gün arayla meydana gelen sıcaklık yükselmesi olarak adlandırılıyor. Toprağa düşen son cemre, soğukların sona ermeye başladığını, sıcak günlerin geldiğini haber veriyor.

Eskiler 365 günlük yılı 179'u ''kasım'' ve 186'sı ''hızır'' günleri olarak ikiye ayırmış, bu ayrıma göre ise kış devresi 8 Kasımda başlıyor, 6 Mayısta da Hıdırellez'le yaz devresi yani hızır günlerine giriliyor. Kasımın 46'sında 40 gün anlamına gelen ''erbain'', 86'sında da 50 gün anlamına gelen ''hamsin'' başlıyor.

Böylece kışın en soğuk zamanları olan 90 günlük sürenin geçtiği, kasım günlerinin ortasını geçip 100 gün geride kalınca halk arasında zorlu kış günlerinin geride kaldığı düşüncesi hakim oluyor. Bu inanışa göre kasımın 105'inde (19-20 Şubat) birinci cemrenin havaya, 112'sinde (26-27 Şubat) ikincisinin suya, 119'unda (5-6 Mart) ise üçüncüsünün toprağa düştüğüne ve 7 günlük aralıklarla buraları ısıttığına inanılıyor.

Cemrenin düştüğü günlerde hava sıcaklığının arttığına, toprağa düşen üçüncü cemrenin ardından baharın geleceğine inanılıyor.