Trabzonspor; Adana Demirspor ile en son 1995 yılında Hüseyin Avni Aker Stadyumu'nda karşı karşıya gelmiş ve müsabaka bordo mavililerin 7-0'lık üstünlüğüyle sonuçlanmıştı.

İşin bir başka ilginç tarafı da güneyin güzide ekibinin; bordo mavili takıma tam 32 yıldan beri ligde gol atamama problemi bu akşamda devam etti.

Trabzon esnafının iş yaptığı tek günde, saat 16.oo’da bu maç olmasına rağmen; ülkenin ve bölgenin dört bir yanından gelenlerle 41 bin kişilik stadyumda, boş olan yaklaşık iki bin kişilik misafir tribününü saymasak, 39 bin kişiye oynayan ligin zirve dağcısı, çivili ayakkabılarıyla buz ve kaygan kitlede tırmanmaya devam ediyor!

Oyunun başında; konuk ekibinin sağlam stoperi Samet ile havada kafa kafaya çarpışan Viking Cornelius’un! alnından birden fırlayan kanı basın tribününden gördüm. Yerini sedye ile sakatlıktan aylar sonra dönen Koita’ya bırakırken, ucuz atlatan Samet, başı sargıyla sarılarak devam etti.

*****

Güneyin sıcak ekibi kafadan ev sahibinin kalesine iki-üç soğuk yoklama çekerken, az kalsın golü de buluyordu. Özellikle Balotelli’nin; ilk yarının son dakikasında kaçırdığı gol, belki de maçın kırılma anı ya da kanatlı meleklerin Trabzonspor’a yıllardır veremediği bir armağanıydı.

Nijeryalı Nwakaeme’nin, resmen vals yapa yapa önce direğe nişanladığı meşin yuvarlağın dönmesiyle, rakip defansın ayakların arasından filelerle nişanlaması, göğsüne takılan savaş nişan gibiydi.

Fode Koita’nın aylar sonra beklemediği anda forma giymesi, kendisinin de beklemediği bir enstantane oldu. Ama o da, hocasını mahcup etmedi.

Gervinho’nun sezonu kapattığı ev sahibinde, Erce’nin devam eden sakatlığına Trodsen ve Djaniny’in eklenmesi Avcı için sıkıntı olmadı. Serik takımını 3-0’lık skorla kupa dışı bırakıp, Trabzon’un yıllar önceden bu çalınmış deniz kıyısına gelen Demirspor! Umduğu tek puanı alamadıysa da kafa yormasın. Hep böyle oynarlarsa Vincenzo Montella’nın talebeleri bu ligde adam gibi kalır, küme düşmez.

Trabzonspor’un resmen elinden alınan 2010-2011’deki 8.şampiyonluğunu bir kenara alırsak, 1983-1984 sezonundaki şampiyonluk için bir hatırlatma yapalım. İstanbul’un üç takımı hariç, o sezondan kalan sadece Karagümrük, Adana Demirspor ve Antalyaspor’un bu sezonda ligde olması ve bu üç takımla peş peşe oynayacak olması, sizce uğurlu gecelerin bir işaret fişeği mi?

Marek’in 2. goldeki ince vuruşu, bana göre Trabzonspor’un inceliğinden gelişiydi. Akıl dolu bir üst vuruş, daha doğrusu bir dokunma inceden!

Bu akşam aynı zamanda rekoru kırma serüvenini de sürdüren, 27 karşılaşmanın namağlup lig lideri, tüm saldırılara karşı ‘pupa yelken’ yol almaya devam ediyor. 1977-1978 sezonunun son 4 haftası ile hemen ardından gelen 1978-1979 sezonunun ilk 25 haftası olmak üzere, toplam 29 maç aralıksız mağlubiyet yüzü görmeyerek bir rekor kıran Trabzonspor; bu rekoru 42 yıl sonrada olsa egale etmek için iki, kırmak için de peş peşe oynayacağı üç ayrı 90 dakikaya daha ihtiyacı var.

Son haftalarda dikkatimi çeken bir oyun sistemi bu gecede dikkatimi çekti. Avcı’nın ekibinde ne bir telaş, ne bir stres, ne bir panik yok. Farkında mısınız? Önce kendi yarı alanında al gülüm ver gülüm hazırlık paslarıyla, rakibinin 3.Bölgedeki gediğini göz markajlarıyla arayan oyuncular, bireysel kabiliyetlerine değil sisteme bağlı kalarak, disiplin anlayışının meyvelerini toplamaya devam ediyor. Biliyorsunuz meyve veren ağacı taşlarlar ve taşlamaya da devam edecekler. Önemli olan rüzgara karşı kayalık olmak! Kayalık olursan yel senden sadece toz alır!

*****

Bu arada değinmeden geçemeyeceğim; bordo mavililerde sahaya çıkan ilk 11 az hata yaparak, hepsi çok iyi oynadılar. Mücadele anlayışlarını, emeklerini, alın terlerini el ele vererek ayakta alkışı hak ettiler. Maçın sonunda da tribünleri hep beraber dinlediler "kimseyi tanımadım ben senden daha güzel" diye.

Orta hakem Fırat Aydınus ise, artık orta hakem gibi maç yönetmeye başlamış. İstenende buydu zaten, herkes gördüğünü çalsın! Bu arada stadyumun doğu tribününde asılı duran bir pankarta gözüm aldı. Karadeniz taşacak, toprak bordo kokacak, yağmur mavi yağacak.

Sıkı durun o zaman; hiçbir şeye bağlı olmadan alabildiğine özgürce, Trabzon takımının yelkenleri, arkadan esen yelle şişmiş olarak tam yolla ‘’Pupa yelken’’ geliyor.