Aydın'ın Nazilli ilçesinde yaşayan bedensel engelli 50 yaşındaki Emine Karakış, 10 yaşındaki kızının eğitimi ve ev ekonomisine katkı sağlamak için bulduğu her işte çalışıyor. Son dönem havanın sıcak olduğu günlerde pazarda su satan Karakış, tek arzusunun sürekli çalışabileceği bir işyerinde istihdam edilmek olduğunu söyledi.

Çocuk felci geçirdiği için 3 yaşındayken 2 bacağı da yetisini kaybeden 1 çocuk annesi Emine Karakış, bir süre önce kocasından boşanınca annesi ve kızıyla yaşamaya başladı. Annesinin bakım aylığının dışında İŞKUR tarafından bulunan geçici işlerde çalışan Karakış, sabit bir geliri olmadığı için son dönemde pazarda tekerlekli sandalyesiyle su satmaya başladı. Tek derdinin kızının iyi bir eğitim almasını sağlamak olduğunu söyleyen Karakış, şu sözlerle destek istedi:

"Okumak istedim, o dönemlerde okullar beni kabul etmedi. Dışarıdan okumak zorunda kaldım. İlkokul mezunuyum. Birçok yerde çalıştım. Kendim tekstil üzerine iş yeri açtım. Ağır vergiler ve o dönem yaşadığım ekonomik sıkıntılar yüzünden iş yerimi kapatmak zorunda kaldım. Evimi geçindirmek ve çocuğumun eğitim masraflarını ve giderlerini karşılamak için pazar yerinde su satıyorum. 1 evlilik yaptım, eşimden ayrıldım. Şu anda ise annem ve kızım ile birlikte 3 kişi bir evde yaşıyoruz. Ben çalışarak kazanmak istiyorum. Devamlı işimin olmasını çok istiyorum ama bulamadım. Su satarak geçimimizi sağlamaya çalışıyorum. Evimiz kira. Herkesin yaşadığı gibi bizler de ekonomik sıkıntılar yaşıyoruz ama engellilerin yaşadığı sıkıntılar daha fazla. Herkes bunu göz ardı ediyor. Yılda bir kez Engelliler Günü'nde değil, her zaman gereken değerin verilmesini istiyoruz. Toplumdan kopmamak için mücadele veriyoruz. Toplumun dışında değil, hayatın bir parçasında olmak istiyoruz. Ben hazır para değil, iş istiyorum. Çocuğumun iyi bir yerlere gelmesi için mücadele ediyorum."