Mayıs ayının 1996 ve 2005 yıllarında önüne gelen lig şampiyonluklarını Fenerbahçe ye kaptıran Trabzonspor,bu sefer de Türkiye kupasında ilk kez Fenerbahçe ile yine bir mayıs gününde karşı karşıya geldi.
Bugüne kadar kupada 12 ‘şer kez final oynayan her iki takım,bizim de Anadolu da oynanması öneriler arasında gösterdiğimiz Urfa’nın yeni, Gap Arena stadyumunda 30 bin kişi önünde karşılaştılar.
Ne tesadüf ki, bugüne kadar oynadıkları 12 final maçında hiç karşı karşıya gelmeyen Trabzonspor ve Fenerbahçe, 13.kez çıktıkları Ziraat Türkiye kupası finalinde ilk kez kozlarını paylaştılar.
*
1963 Yılında, biz yeni doğduğumuzda yani, başlayan bu kupa maratonunda 12 kez final oynayıp 4 kez kupayı müzesine götüren sarı lacivertlilerin yanı sıra, yine 12 kez final oynayıp 7 kez bu kupayı müzesine götüren Trabzonspor,rakibine oranla haliyle daha başarılı bir grafik çizdi.
Bu maç öncesinde ,Türkiye’nin dört bir tarafından gelip Urfa caddelerini dolduran Trabzonsporlu ve Fenerbahçeli taraftarlar arasında en çok ilgiyi ev sahibi Urfalılardan Trabzonspor takımı ve taraftarları gördü.
Urfa caddelerindeki her iki takımın dostlukları ve yan yana kol kola gezmeleri de görülmeye değerdi.
Bir-iki ufak tefek sataşma dışında her şey dostluk çerçevesindeydi.
*
Tribünde olduğumuz için son idmanda,otel de yada soyunma odasında nasıl bir gelişme oldu bilmiyorum.Yattara’yı bu maçın 18 kişilik kadrosunda,hatta oyunun ilerleyen dakikalarında saha içerisinde görmeyi beklerken,kendisini Tony,Ferhat ve Murat ile bizim gibi tribünde yan yana otururken gördük.
Ne yalan söyleyeyim hiç beklemiyordum,Şaşırdım.Niye Yatara kadroda yok, bu satırları yazarken inanın ben de bilmiyorum.
*
Yaklaşık 28 derece sıcaklık,tribüne sularıyla sokulmayan izleyiciler ve susuzluktan kıvranan çocuklar…Nasıl bir mantıksa bu ? Hangi akıllının ,akılsız mantığı anlamak mümkün değil ?
İnsanlar tribünde su diye kıvranıyor ama su satılmıyor ve içeri sokulmuyor.
30 bin kişilik stadyum ağzına kadar dolu,yarısı sarı lacivert,yarısı bordo mavi.
İlk 45 dakikada Fenerbahçe’nin tek cılız pozisyonuna karşı ,Trabzonspor’un 5 net pozisyonunu yine cömertçe harcaması olacak iş değil idi.
Hele oyunun başında yine Umut’un kaçırdığı bir pozisyon var ki,sormayın gitsin beyler-bayanlar, saç baş yoldurtan cinstendi.
Ben bunları yazıyorum ama hala aklım, sakatlığı geçip bu maçta yarım saat de olsa oynamasını beklediğim Yattara’da acaba niye kadroya alınmadı ? diye düşünüyorum hani.
*
İkinci yarının 55.dakikasında sahada gezip duran, adeta kendini unutturan ama top ayağına gelince,sakin olup kafasını kaldırıp beynini ve ayağını çalıştıran Alex gibi bir oyuncun varsa işin kolaylaşır.
Trabzonspor da Umut ve Burak top ayaklarında iken ve rakip kaleci ile karşı karşıya kaldıklarında, fiziklerine, sakinliği,tekniği ve estetiği katmayınca, vurdukları her şut kale arkasındaki tribünlere ve gökyüzünde uçuşan kargalara doğru gider.
Yakaladığını atacaksın,atamazsın adamı üzerler.
*
Herhalde Umut beni duymuş olacak ki,bu sefer altı pasın içerisine düşen topu affetmedi ve beraberliği sağlayan golünü attı.
Sahadaki mücadele anlayışını sürdüren ve spor yazarları tarafından maçın en iyi oyuncusu seçilen Engin Baytar da, bunun semeresini 79.dakika gördü ve takımına galibiyeti getiren golü kaydederken,Sevgili misafirperver Urfalıların kendisi için caddelerine astığı pankratı da gerçekleştirdi. Pankrat aynen şöyleydi “ Engin Baytar, kupayı bizim için kaldır “ Oda,Urfalı dostlarımızı kırmadı.
Colman’ın ki ise temcit pilavı ,pardon son saniyede temdit golü gibiydi.
Peygamberler şehrinde,Hz.İbrahim peygamber, bir gün önce ateş diye ,gül bahçesine dönen makamında edilen duaları da kabul etti demek ki…
Maç sonrası ise,bordo mavili oyuncular güneyden,kuzeye doğru hep birlikte seslendi.Bekle bizi Trabzon kıyılarındaki gemi,8.Türkiye kupamızla denizimizde tur atmaya geliyoruz.
