BU YAZIYI 4 YIL ÖNCE YAZMIŞIZ. BİZCE HALA GEÇERLİ BİR YAZI. YARIN ŞİKECİLERLE OYNAYACAĞIMIZ İÇİN HATIRLATALIM İSTEDİK.
KAZANACAKSIN TRABZON’UM
TS-FB maçları her zaman farklı anlamlar taşır!
3 Temmuz öncesi de böyle sonrası da…
Bu maçlar;
2010- 2011 sezonunun sonunda Şenol hocamızın “Bu emeğin paraya karşı savaşıdır” anlayışına uygun maçlardır.
Amatör ruhun, profesyonelliğe karşı isyanı olan maçlardır.
Galip geldiğimizde maç sonunda hangi şarkıyı çalmak adına sosyal medyada kavgalar verdiğimiz maçlardır.
Özellikle de 3 Temmuz sonrası Avni Aker’de oynadığımız maçlarda kendimizi kaybettiğimiz maçlardır.
Rakibi değil kendi oyuncumuzu baskı altına aldığımız maçlardır.
Tahriklere çok açık olduğumuz maçlardır.
Öyle ki rakip oyuncuları sahaya attığımız kağıtlarla bile yaraladığımız maçlardır!
Camia olarak maç öncesi hazırlığımızı doğru bir şekilde yapamadığımız maçlardır.
Bu maçların önemini çok iyi bildiğimiz halde sezon başında FB ‘ye üstünlük kuracak bir takım yapamadığımız maçlardır.
Egemenlerin ayak oyunlarına karşı dik duramayan bir takım yapamadığımız için sonucu hep hüsran olan maçlardır.
Duygularımız ve heyecanlarımızın, aklımızın önüne geçtiği maçlardır.
Bu anlayışla verdiğimizi sandığımız desteğin aslında köstek olduğunu anlayamadığımız maçlardır.
Avni Aker’de, masum pankartların dahi içeri alınmadığı, maçlardır!
Saraçoğlu’nda Cüneyt Çakır gibi elitlerin gözlerinin görmediği, kulaklarının duymadığı maçlardır.
Bülent Yıldırım’la hiç kazanamadığımız maçlardır.
Maç önceleri, hep emek hırsızlarının kayığına bindiğimiz maçlardır.
Seromonide; Zokorra’yı , Emre’nin karşısında bir kez daha yalnız bıraktığımız maçlardır.
Yenilgiler sonrası bütünleşemediğimiz ve birbirimizi suçladığımız maçlardır.
Sadri başkanın, “Hocaya değil de niçin bana kızıyorsunuz?” diye sorduğu maçlardır.
Devlet adamlarınca, Trabzon şehrinin kanunsuz bir şehir diye kamuoyunun önüne atıldığı maçlardır.
FB’nin aldığı ceza sonrası sayın başbakanımızın “ceza çok fazla oldu” açıklamasını yaptığı maçlardır.
Her bir Trabzonlunun başına bir polisin düştüğü maçlardır.
Ali Şen’in, Aygün’ün başına sardırdığı sanal sargılarla şampiyonluk kazandığı maçlardır.
Fenerlilerin, Trabzon’a gelmeden kışkırtma ve tahriklere başvurduğu maçlardır.
Ve bizim tüm bunları çok iyi bildiğimiz halde yine de bu kışkırtma ve tahriklere geldiğimiz maçlardır.
Bu oyunlara dik dur Trabzon!
Kışkırtma ve tahrikler karşısında sabırlı ol!
Dik durur, sabırlı olursan maçın sonunda yüzü gülecek taraf sen olacaksın!
Kazanacaksın!
Sen başarırsın!
