Trabzonspor anlam olarak tarif edilmez bir sevginin adıdır…
Nasıl mı?
Kimi şampiyon olunca kendinden geçer kimi bir tek kupaya sevinç gözyaşı döker…
Oysa Trabzonspor benim için…
Emperyalizme kafa tutmak kapitalizme her dakika gol atmaktır…
Ne alaka diyeceksiniz!
Karadeniz’in sokaklarında hatta ve hatta Anadolu sokaklarında yetişmiş bir çocuk düşünün her daim bir kıza gönül vermiş fakat onu kız hiç sevmemiş…
İşte Trabzonspor öyle bir sevgidir…
Sen seversin fakat seni kimse sevmez…
Neden mi?
Çünkü sen baş kaldırmışsındır. Neye mi?
Zenginin ben egemenim sözüne!
Güçlünün ben ezerim kelimesine!
Sen baş kaldırmışsındır…
Belki takımın 30 senedir kupa almaz ama senin sevgin sadece kuru kuruya bir takım veya bir renk sevgisi değil…
Senin sevgin zengin züppenin ben zenginim arkadaş kelimesine…
İşte Trabzonspor sevgisi bu dur…
Bekli 30 senedir kupa kaldırmıyoruz…
Beklide kıyamet kopana kadar kaldırmayacağız…
Fakat kalbimizde bir sevgi var ve ölene kadar yaşayacak oda Türk kapitalizmine ilk kafayı tutan ve Türk Emperyalizmine ilk golü atan Trabzonspor dur…
İyi ki varsın; her şeyinle…
