“O çocuk oturmuş çarşılar ortasına / Bir güz kederiyle iplik iplik ağlıyor / Babam olsaydı / babam olsaydı / babam olsaydı…” diyorsun ya Şükrü abi, biz öyle ağlamaları çok gördük. Şimdi hiç girmeyelim o konulara. Güzel ağlamalardan ne haber?..
Geçen hafta sosyal medyada gündem oldu. Babasının kendisine aldığı yeni bilgisayarı gören çocuk mutluluktan ağlıyor. Rica ederim, bize böyle ağlamalarla gel, üstat.
ABD'de Joe Biden başkan seçildiğinde Jennifer Lopez ve Lady Gaga’nın sevinçten ağladıklarını gördük. Aksaray’da Damızlık Sığır Yetiştiricileri Birliğinin Başkanı da seçimi yeniden kazandığında ağlamıştı. 75 yaşındaki Zülfiye nine yerli ve millî otomobilimizin sürücü koltuğuna oturunca mutluluktan ağladı. Şarkıcı Justin Bieber, özel tasarım otomobilini görünce sevinçten gözleri sulandı. Bursa’da Murat Bey, çalındığını sandığı altınlarının çalınmadığını öğrenince duygulanıp ağladı. Antalya’da telefonum kayboldu diye zırıl zırıl ağlayan 12 yaşındaki turist çocuk, telefonu bulununca da ağladı. Dünya Kupası'nı kazanan Arjantin’in kalecisi Emiliano canlı yayında ağlarken onun sözlerini çeviren TRT sunucusu ise bilinmeyen bir nedenle ağladı.
Mutluluktan ağlamanın başka çeşitleri de var.
Eskişehir’de Melike Sarıtaş ile dedesi Halit Aydoğan 14 yıldır topladıkları plastik mavi kapaklarla 500’den fazla engelliyi tekerlekli sandalye sahibi yapmışlar. Bu insanların evlerinin önünden 30 çuval mavi kapak çalındı. Hırsızlar yakalanıp kapaklar bulununca Halit amca engelliler adına ağladı.
Adana’da Dürdane abla, evinde için için ağlarken sesi sokaklara taşmış. İhbar üzerine kapısını çalan polislere, “Yok bir şey, evladım. Yalnızlığın hüznü çökünce ağladım öyle.” demiş. Sosyal medyada bu mevzu gündem olunca genç insanlar çiçekler alıp ziyaretine gitmişler. Dürdane abla bu defa mutluluktan ağlamış.
Sinema oyuncusu Serpil Örümcer, yıkımlar ve irtifa kayıpları yaşadıktan sonra parklarda yatıp kalkmaya, pazarcılık ve işportacılık yapmaya başlıyor. Tezgâh arkadaşı Murat Bey ondan habersiz bir televizyon yarışmasına katılıyor. Amacı, yarışmada kazanıp arkadaşına başını sokacağı bir ev almak. Bu hayalin gerçekleştiği gün Serpil Hanım gözyaşlarını tutamıyor. Ev için değil, gördüğü insanlık için…
Yaşam koşulları her geçen gün zorlaşıyor. Hayat pahalılığı dehşet verici. Temmuz zammında emekliler büyük haksızlığa uğradılar. “Yetkililer yeni ve adil bir maaş düzenlemesi yapacaklarını açıkladılar. Emekliler bu haber üzerine gözyaşlarına hâkim olamadılar…” diyerek bitirmek isterdim bu yazıyı. Ama ne yazık ki onların gözyaşları şimdilik “sevinç”ten dolayı değil…
