“Hakkını aramak ibadettir.” demişler. “Ben bu insanları düğünüme davet ettim. Onlar için salonda yer ayırttım ama gelmediler.” diyen damat 80 kişiden davacı oldu. Çekildiği biyometrik fotoğrafı beğenmeyen kadın, “Benim kocam hâkim. Polisleri buraya yığarım.” dedi. Kepçe kulaklı adam, ameliyattan sonraki kulaklarını da beğenmeyip soluğu mahkemede aldı.

Kadı Karakuş fıkrasında balkondan eve girmeye çalışan hırsız, korkuluk kırılınca düşüp yaralanmış, bu yüzden ev sahibinden davacı olmuştu. Yaşadıkça fıkralarla gerçeklerin iç içe geçtiğini görüyoruz. Kocaeli’de bir “İnsan Hakları Derneği” vardı. İnsanların birtakım haklarına karşı çıkıyordu. 

Her insan hakkını almak ister. Ülkemizde 16 milyon emekli var. Emeklilerin büyük çoğunluğu aldığı aylıktan memnun değil. Bunu, hak aramak için yapılan “Büyük Emekli Mitingi”ne birkaç bin kişinin katılmış olmasından anlıyoruz.

“Kadro istiyoruz, atanmak istiyoruz…” şeklinde yığınla paylaşım gördüm. “Geçenlerde çok basit bir protesto eylemi yapacaktık.” diyor bir dershane hocası. “Konumuz kadro ve sınavlarda şeffaflık… Yumuşak sloganlar içeren afişleri tutacak bir öğrenci bile bulamadık…” Eyleme, mağdur gençlerden fazla hoca katılmış. Ana fikir: Hakkımızı arayan arkadaşlara çok teşekkür ederiz.

İnsanlar korkuyor olabilir. Bir insanın “korkak” olması, burnunun eğri ya da boyunun kısa olması kadar olağandır. “Cesur ol” demekle cesur olunmuyor. İnsanı korkusunun temelsiz olduğuna inandırabilirseniz korkmayacaktır. Ama sorun yalnızca korku değil. Kişioğlu bencil bir varlık. Sen koşa koşa git, biz yavaş yavaş gelir, sana yetişiriz diyorlar. Külfet senin olsun, nimet hepimizin…

Nasrettin Hoca’mızın filler öykücüğünün sonu aslında şöyledir:

Hoca, Timur’un huzuruna tek başına vardığında “Efendim,” demiş, “biz buraya bir heyet olarak geliyorduk. Nasıl olduysa ben yolda bazı arkadaşları kaybettim. Bazıları da sanırım şalvarlarını kirlettiler. Biz köycek filleri doyurmakta zorlanıyoruz. Bu gidişle ya köylü acından ölecek ya sizin filler…”

“Sen merak buyurma.” demiş Timur. “Seninkiler buraya gelemediklerine göre, fillerimin acından ölmeyeceğini sana garanti ederim… Şimdi gel otur sofraya da şu kuzuyu afiyetle yiyelim…”