Trabzonspor, Galatasaray ve Rizespor karşısında alınan mağlubiyetler sonrası Kasımpaşa'ya karşı en azından iyi bir skor alması gereken bir maça çıktı. Ancak hem skor hem de oynanan oyun, Galatasaray ve Rizespor maçından farksızdı.
Elbette eksikler var ancak Kasımpaşa maçını kazanmak için aman aman oyunculara ve çok iyi bir oyuna ihtiyaç yoktu. Trabzonspor eldeki oyuncularla da Kasımpaşa maçını kazanabilecek güce sahipti. Oyun beklentisinin bu kadar düştüğü bir ortamda en azından bir galibiyet alınabilmeliydi.
Afrika Kupası'na giden futbolcular, sakatlıklar ve kadro dışı kararlarını göz önüne alınca, sancılı bir süreçten geçileceği açıktı. Fakat bunlar, mevcut skorları ve oynanan oyunu açıklamak için yeterli sebepler değil.
Bazen kötü oynayıp kazanırsın. Bazen de iyi oynarsın ancak kaybedersin. İyi oyun ve iyi skoru bir kenara koyduk, Trabzonspor hem kötü oynuyor hem de kaybediyor. Saha içinde bardağın dolu tarafı diye bakılacak olumlu hiçbir şey yok.
Evet, saha dışında ekonomik açıdan Trabzonspor'un elini rahatlatmaya çalışan bir yönetim var. Ancak saha sonuçları bunları desteklemezse, bir noktadan sonra taraftarı saha dışı ile ikna edemezsiniz.
Trabzonspor'da, takıma karşı aidiyetini kaybeden oyuncular var. Yeni sezon planlamasında kendisine yer verilmeyeceğini bilen bir futbolcuyu da sahaya adapte etmek kolay değildir. Ancak bu süreç bir şekilde yönetilmek durumunda.
İyi oyunları bir kenara koyduk, taraftarın en azından kafasını kaldırıp sahip çıkacağı bir takım olması adına mücadeleden kaçmayan bir takım anlayışına ihtiyaç var. Bu da tam anlamıyla teknik ekibin maharetine kalmış durumda. Yoksa sezonun kalan kısmı, camia ve taraftar için çok daha çekilmez bir vaziyete bürünecek.
