Tarihin serencamı içerisinde kendisini ve zulmünü bütün dünyaya tanıtan İsrail, yine tanıdık yüzüyle insanlığın canına okurcasına; sivil, kadın ve çoluk çocuk tanımadan yeni bir katliama imza atıyor.

"Medeniyetin beşiği" Avrupa sessiz. Kendisini "İslam" ülkesi olarak görenler sessiz. Öte yandan "özgürlük timsali" ABD, İsrail'in kuralsızlığına sessiz de değil, bilakis tam anlamıyla destek veriyor.

Savaşın bile onuru ve hukuku varken, ne onur ne de hukuk gözetmeden hastaneler, okullar ve sivillerin bombalandığı belirtilen görüntülerle karşı karşıyayız. Öyle ki; çocuk ve bebek cesetlerinin, morglarda yer kalmadığı için dondurma satan araçlarda saklandığı ifade ediliyor.

İsrail'in içine düştüğü cinnet şaşırtmıyor. Çünkü, dünü ve sicili bu tür vahşetlerle anılan bir devlet.

Biz Türkler, Doğu Türkistan'da gördük ki; ülkelerin, çizilmiş sınırlar üzerindeki hevesleri bir devleti cinayet ve soykırım şebekesine çevirebiliyor. İsrail de böyle bir hevesin merkezinde meydana gelmiş bir devlet.

"Filistin davası, kimin davası" diye tartışılıyor. Filistin'de yaşanan dram ve soykırım; Türklerden, Müslümanlardan, Araplardan ve Filistinlilerden önce insanlığın davası. Tıpkı Doğu Türkistan'da katledilen Türkler ve davaları gibi.

Doğu Türkistan'da yaşananlara boyun eğmemek bizim Türklük, Filistin'de yaşananlara tepki göstermek insanlık vazifemiz. Keza Türk olmak ve Türk gibi yaşamak da mazlumun ve mağdurun yanında olmanın gereğidir.

Türk Devleti, vakarı ve duruşu ile bu azgınlığın ve cinnetin karşısında diplomatik gücünü kullanmak durumunda. Şüphesiz de diplomatik anlamda imkanlar sonuna kadar zorlanıyor.

Millet olarak bize düşen ise, Gazze'de yaşananları bir rehber edinmek, Türk'ün devletine yakışacak ve devletinin sözünü uluslararası alanda daha güçlü kılacak yarınlar adına gayret etmek. Bu mesele, hem idarecilerimizin üstüne düşen bir görev hem de 85 milyonun vazifesidir. Yarınını ön göremediğimiz bu coğrafyada, güçlü olmak zorundayız. Uluslararası alanda sözü daha güçlü bir Türkiye, bu coğrafyanın kurtuluşudur.