Geçenlerde bir dost sohbetinde arkadaşım hatırlattı; Trabzon’da yeni olduğun zamanlarda ilk kez patlıcan tavası ile tanışıp bayılmış, meslektaşım iki arkadaşımla otururken delice bir iştahla, lezzetine ve görüntüsüne şaşırdığımdan sebep KEŞİF olarak bahsetmişim bu yemekten. Hatırladım..

Yine hatırladığım bir başka şey de, o zamanlar anlamını bilemediğim, Trabzon’da duyduğum bir takım sözcükleri idrak çabam oldu.

Bunlardan bana hakikaten çok sevimli gelen bir kaçını da paylaşmak istedim.

Oğlum küçük. Bahçelerde oynuyor, ben de onu arıyorum. Bulamadım görevliye sordum nerde diye;

-Abla orda ya GAFULLUĞUN dibinde..

Pek bir bakındım. Çalı, ağaç altı imiş, manayı çözünce bulabildim yavrumu.

Sohbet ediyoruz bir arkadaş anlatıyor;

- Ben yemek yedim hemen şurada. YÜRÜME gittim geldim.

- Nasıl bir yer bu YÜRÜM? Ne var menüde?

diyorum. Pek bir gülüyorlar. Meğer yürüyerek gitmiş onu söylemekte.

Yine bir arkadaşım yemek yedirirken çocuğuna kızıyor;

-DİŞLEsene kızım, DİŞLE!

Belli ki çocuk da benden, talimatı anlamıyor ki ısırsın.

Çocuğum dersi anladı mı soruyorum. Öğretmeninden cevap;

-Anlamak ne, YEME YEDİ. Garanti.

Trabzon, kıvrak zekanın hastasıyız. Tam gaz devam..

------------------------------------

Oğlumdan başlıyorum;

- Nedir bu hayvanlar yavrum.

- Hayvan değil onlar kurt.

- Evet, hissiyat olarak ben de kurdu hayvanlar üstü bulsam da (!) hayvan sonuçta. Ne yapıyor bunlar bunca kalabalık?

- Klan onlar anne. Sağlamından grup anlayacağın.

(Mesaj şimdilik iyi, güzel hissediyorum. Birliktelik, topluluk dayanışma..)

- Ne yapıyorsunuz peki?

- Birbirimizi öldürüyoruz.

-???...

Sohbet ortamındayız. Bir arkadaş ha gayret cep telefonunda bir şey yapmakta.

Benim de hayatım farksız diyorum kendi kendime. Her dakika gelen mailleri kontrol edip hareket etmeliyim. Dertleşmek adına;

- Sorun mu var?” diyorum.

- Eh, biraz sıkıştım da.

- Yardımcı olabilir miyim?

- Bilmem. Canın var mı bana gönderecek. Oyunda şeker patlatıyorum da.

- ???...

Ben de seviyorum teknolojiyi kullanmayı ama, el insaf yani.