Hayatın anlamıdır iyi insan olmak. 

Onun için yaradılış gereği iyi ile kötünün mücadelesi hep var oldu olmaya da devam edecek. Etsin ki, iyi olanın değeri anlaşılsın.

Sosyal yaşamın, kültürlerin, inanç mensubiyetlerinin özünde iyi insan olup olmamak yatar. Zaten bu öz  olmasaydı hayatında bir anlamı olmazdı.

Esas olan biz, iyilerin neresindeyiz? Mesele bu ! İyi insan olma adına bizler neleri yapabiliyoruz, neleri yapamıyoruz ?

İşte bunu keşfettiğimizde hem kendimizi hem de iyi insan olmanın özünü yakalamış oluruz. 

İyi olmak ya da olmamanın temel ilkelerinden biri Sevgi....

Sevgi aşırı olursa gönül gözü kör olur, gerçeklerden uzak kalınır. Sevgi az olursa gönül gözü kararır ve merhamet ve vicdan  duygusu gönlü terkeder.  Sevginin dozunu ayarlayabilirsen duygularını dengeli kılarsın..

Diğer ilkelerden biri de Saygı....
Kişide saygı az olursa kabalık, densizlik dili ve bedenini esir alır, oturup kalkmasını bilmeyen nerede ne konuşacağını bilmez ukala adapsız biri olur. Aşırı saygı göstermek ise insanı pasif, etkisiz, silik bir kişilik haline getirir. 

Bir başka prensip adaletli olmaktır. Adaletli değilseniz zulümkar, acımasız, vicdan yoksunu, cehennem azabı olursunuz. Adaletli olursanız merhametli, vicdan sahibi, sözü dinlenen  özü sevilen toplum insanı olursunuz.

Alçak gönüllü olmak diğer bir meseledir insan için. Çok alçak gönüllü davranan belki de kendinde olan kibrini, gururunu gizliyor;  hiç alçak gönüllülük yoksa kibir gurur kendini beğenmişlik zirve yapar ki, kişi sevimsiz, itici, saygısız bir kişiye dönüşür. Böyle insanlar zamanla yaşadığı çevresinde yanlızlaşır. Alçak gönüllü olansa mütevazi, sevilen, saygın kişilik haline gelir.

Edep ve ahlak sahibi olmak. Kişide bunlar eksik olursa olumsuz manada kişinden her an,  her şeyi beklenebilir. Böyle insanların ne yapacağı belli olmaz. Edepli insan seviyeli olur, toplumda kabul görür. Sevilen, sayılan ve aranan insan  kimlik kazanır. Zaten insanın en temel özellikleridir edep ve ahlak. Ne mutlu bu kimliklere sahip olana.

İyi insanın özünden biride cesaretli olmaktır. Cesaretsiz insan her olumsuzlukta geri adım atar. Yılgınlık, bezginlik gösterir. Aşırı cesur insan çok risk alır, yaptığı işin nereye varacağını düşünmez. Hesapsız hareket eder. Beklenmedik işler yapan, dengesiz biri olur çıkar. Cesurlar ise başarılı atiktir, istediğini elde edene kadar mücadele eder. Pes etmez hedefi için ilerlemekten geri durmaz. Kararlı hareket ederler.

İnsan olmanın en değerli olgularından  biri de vefalı olmaktır. Vefalı insan ömürlük dosttur. İnsanın ahiretliği olur. Her durumda yanınızdadır. İyi günde kötü günde her ne olursa olsun yanınızda olur. Vefasız insan günübirlik gelip geçici hayat yaşar. İyi gün dostudur. Menfaatini bulduğunda anında insanı  satışa getirir. Yani vefasız insandan dostu bırak,  arkadaş bile olmaz. Riyakar, münafık karakter taşır.

İyi insan olabilmek için sözünün eri  olabiliyor musun ? Sözünün eri olan doğruluk üzere, haktan yana güvenilir insan olarak yaşar. İtibar edilen en, sözü dinlenilen toplum adamı olarak kabul görür. Sözünde durmayan ise yalancı, iki yüzlü, güvenilmez, itibar görmez biri haline gelir.

İyi insan emanete sahip çıkar... Emanet edileni sahibine aldığı gibi geri teslim edindir. Emanete sahip çıkmayandan her şey beklenir. Şeref, haysiyet, izzet, namus, ar ve haya olmaz. Çünkü onda ne Allah ne insan korkusu vardır. Ne de ahlâk vardır.  Her ne olursa olsun ona bir şey teslim edilemez. Ne Allah'tan ne kuldan utanır. Hele de milletin ortak malını teslim etmek mümkün değildir. Çok kolay kul hakkına girer.

Haddini bilen insan sınırlarını, hududunu, yerini bilen isandır. Haddini bilmeyen insanın  sınırını  yoktur. Her sularda yüzer. Ortamı ve huzur bozar ahlâk ve seviyesiz olur.

Sonuçta, haddini bilen, emanete sahip çıkan, vefalı, cesur, edepli, alçak gönüllü, adaletli, vicdanlı, saygılı ve sevgi dolu insan zaten kaliteli aranan iyi insandır. Her insana da böyle dostlar insanlar nasip olur inşallah.

Acaba tepeden tırnağa biz bu insanların hangisindeniz ?