Trabzon, doğal güzellikleri, tarihi dokusu ve eşsiz kültürel mirasıyla Türkiye’nin en önemli turizm destinasyonlarından biri olarak kabul edilmektedir. Ancak son yıllarda bölgedeki turizm hareketliliği, bilinçsiz ve plansız bir şekilde ilerlemekte, uzun vadeli stratejiler yerine kısa vadeli kazançlar ön planda tutulmaktadır. Bu durum, Trabzon’un turizm potansiyelini tehlikeye sokmakta ve bölgenin gelecekte cazibesini kaybetmesine neden olabilecek bir süreci beraberinde getirmektedir.
Öncelikle, Trabzon’da turizmin gelişimi büyük ölçüde anlık taleplere bağlı olarak şekillenmekte ve uzun vadeli bir planlama yapılmamaktadır. Bölgeye gelen turist sayısındaki artış, altyapı eksiklikleriyle birleştiğinde, doğal alanların tahrip edilmesine ve tarihi dokunun zarar görmesine yol açmaktadır. Özellikle yaylalarda plansız yapılaşma, doğanın dengesini bozmakta ve bölgenin ekolojik yapısını tehdit etmektedir. Yeşilin içinde yükselen beton binalar, Trabzon’un en büyük turizm değerlerinden biri olan doğal güzelliklerin hızla yok olmasına neden olmaktadır.
Bunun yanı sıra, turizm gelirlerinden maksimum fayda sağlama amacıyla geliştirilen kısa vadeli politikalar, bölge halkının ve yerel işletmelerin sürdürülebilir kazanç elde etmesini engellemektedir. Özellikle Arap turistlerin yoğun ilgisiyle birlikte fiyatların fahiş seviyelere çıkması, hem bölge halkının turizmden uzaklaşmasına hem de uzun vadede Trabzon’un turizm açısından cazip bir destinasyon olmaktan çıkmasına neden olabilir. Bir turizm bölgesinin gelişebilmesi için sadece gelen turist sayısına değil, aynı zamanda turistlerin bölgeye tekrar gelme isteğine de önem verilmesi gerekmektedir. Ancak mevcut gidişat, Trabzon’un turizmde hızlı bir yükseliş yaşarken aynı hızla düşüşe geçebileceğini göstermektedir.
Trabzon’un turizm potansiyelini koruyabilmesi için öncelikle kapsamlı bir turizm stratejisi oluşturulmalıdır. Bölgedeki doğal ve tarihi mirası koruma altına alacak düzenlemeler yapılmalı, kaçak yapılaşmaya kesinlikle izin verilmemeli ve sürdürülebilir turizm politikaları benimsenmelidir. Ayrıca yerel halkın turizmden doğrudan faydalanmasını sağlayacak projeler geliştirilmeli, böylece turizm Trabzon için kalıcı bir ekonomik değer haline getirilebilmelidir.
Trabzon’un turizmdeki başarısı sadece kısa vadeli kazançlarla değil, uzun vadeli planlamalarla sağlanmalıdır. Eğer mevcut bilinçsiz tüketim devam ederse, bugün yoğun ilgi gören Trabzon, yarın turistlerin uğramadığı bir bölgeye dönüşebilir. Turizmi doğru yönetmek, sadece ekonomiyi değil, doğayı ve kültürel mirası da korumak anlamına gelir. Bu bilinçle hareket edilmezse, Trabzon’un turizmdeki parlak geleceği hızla kaybolabilir.
