Ziyan benim için Hakan Günday'ın kitapları arasında farklı bir yere sahip olan kitaplarından biri oldu. Gerçi onun kitaplarını okuduktan sonra şaşırmaya, yok artık demeye çok alıştım ama yok artık!
Kitaplarının isimlerinin bile ayrıca ve uzun uzun konuşulması gerektiğini düşünüyorum aslında. Ziyan kelimesinin insana hissettirdikleriyle bire bir örtüşen bir roman okuyacaksınız. Askerdeki bir gencin dünyasında olduğunuzu sanarken, tarihle, Ziya Hurşit ile birleşecek dünyanız. Ah sonra nelerle daha... Çok etkilendiğim bir kitap olması sebebiyle nesnel olamayacağımı kabullenip hislerimi yazmayı seçtim. Daha başlarkenki Atatürk fotoğrafı ve biz insanlığa söylenenler beni oldukça etkilemişti. Atatürk'ün o fotografının seçilmesi, işlenmesi konusunda Hakan Günday'a bir kez daha hayran kaldım. Hiç fan olabilecek bir okur değilim ama cidden de Hakan Günday...
Ufak bir tavsiye: Bu kitabı okumak istiyorsanız lütfen önce Azil'i okuyunuz. Keyifli okumalar dilerim.
ALINTILAR
"Düzenli ve öngörülebilir hayatın bana sunduğu hiçbir şeyi kendime yakıştıramadım. Adını koyamadığım bir duygu vardı içimde. Parçalama ve parçalanma duygusu. Gitmek istiyordum. Hayatın sonuna kadar gitmek."
"Eğer beş duyun, onları kullandıkça eskiseydi, eğer duyup koklayacaklarının bir sınırı olsaydı, bu kadar müsrif olmazdın."
"İnsanoğlu tek bir halden ibaret değil. Üç sayfa önce yazdığını bugün anlamanın imkanı yok. Çünkü o sen değilsin. Boşuna bir çaba."
