Kadın, kundaklanmış bir yavruyla dileniyor bir yerde. Zabıtalar kundağı açıp bakıyorlar ki bir oyuncak ayı. Ey, ne yapalım gardaş? Gerçek ayı yavrusunu nerden bulalım da kundakla sarmalayıp dolaştıralım?..
Yıllar önce çalıştığım ilçenin bir köyünde görev yapan arkadaşım, öğrencilerine ileride ne olmak istediklerini soruyor. Tüm sınıftan çıkan tek yanıt şu: “Dilenci olmak istiyorum...”
Çünkü bütün köy dilenci. Para kazandıran ideal meslek, dilencilik. Aileler yurdun dört bir yanına dağılıp minik servetlerini bu yolla ediniyorlar.
Dolandırıcılık da insanlık tarihi kadar eski bir meslek olsa gerek. İstanbul’da İbrahim Halil adlı bir zat, uyuşturucu diye satın aldığı maddenin kaya tuzu çıkması üzerine, dolandırıldım diye polise gidip şikâyetçi olmuş.
Yenikapı iskelesinde bekleyen bazı taksicilerse, seferlerin iptal edildiği yalanını söyleyerek fahiş fiyatla taşımacılık yapıyorlarmış.
İzmir’de, "Beni Allah gönderdi. Ben Hızır aleyhisselam...” diye kendisini tanıtan şahıs, üç üniversite bitirmiş vatandaşı dolandırmış. “Senin bir kurbanın var, bana para vermen lazım. Kurbanı Cebrail'e götüreceğim" diyerek. Kendisine dua eden sahte Hızır’a banka şubesinden 2 bin 500 lira çekip veren adam, dolandırıldığını 3 gün sonra anlamış.
Çankaya’daki bir bankadan kredi kartı talep eden adamsa, kendisine kart verilmemesine sinirlenip gidiyor. Sonra pompalı tüfekle geri dönüp ateş açıyor. Bir kart verseniz, beş on bin liranızı çekip alsak, sonra da geri ödemesek batar mısınız birader?..
Bir gencimizin hayali avukat olmak. Fakat "mafya avukatı" olmak istiyormuş. Hukukta böyle bir uzmanlık alanı var mıdır bilmem. Ama televizyon dizilerinin sahte dünyası, "bu işte de gelecek var" mesajı veriyor. Fiyakalı iş. Parası da iyi…
Para kazanmak, hemen herkesin ortak derdi. Ama çoğu insan paraya zahmetsiz ulaşmak istiyor. Kısa yoldan para kazanma düşüncesiyle bahis oynayan gençler var. Borsada para kazandığını söylüyordu bir delikanlı. Çıkış yolu burada da değil. Yılmaz Güney’in “Umut” filminde sefaletten kurtulmak için piyango biletine bel bağlayan, sonra define aramaya başlayan Cabbar’ın trajik sonunu hatırlarsınız.
Hep söylenir ya, mutluluk parayla alınamaz diye. ABD’de yapılan bir araştırmaya göre, yılda 75 bin doların üzerinde kazananlar mutlu oluyormuş. Ama üst sınır 500 bin dolar. Daha fazlası mutluluk getirmiyormuş.
Geçen hafta Tekirdağ’da bir köyde mevlit düzenlenmiş Ne bir doğum ne bir ölüm için. Yeni çıkarılan yasa sayesinde, görece genç sayılan yüz kadar insan bir anda emekli olma hakkı kazanmış da o yüzden. Az veya çok, düzenli bir maaşa kavuşmak da insanı mutlu edebiliyormuş. Ya da yanlış yorumlamayalım, belki de maaş, sadece bir vesiledir mevlit yapmak için…
