Umarım başlıkların önemsiz ayrıntılar olduğunu düşünmüyorsunuzdur. Bizlere daha başlamadan olay bittiğinde nasıl hissedeceğimiz hakkında bilgi verirler. Şiirdeki kahramanımız Yakup, üstelik çağrılmayan.
Hani çağrılmak eylemi topluma kendimizi ne kadar kabul ettirebildiğimizi ya da toplumu ne kadar kabul edebildiğimizi gösterir ya... Yakup'un toplumla ilgili sıkıntılar yaşadığını buradan çıkartabiliriz.Nitekim bunu "Daha hiç çağrılmadım/
Biri olsun "Yakup" diye seslenmedi hiç/
Yakup diye seslenmedi ki dönüp arkama bakayım" dizelerinden anlıyoruz. Çağrılmamaktan yakınan Yakup şiir boyunca neden çağrılmadığını anlatacak. Sürekli kurbağalara bakmaya gidişi eminim dikkatinizi çekmiştir.
Şiirde metafor olarak karşımıza çıkan kurbağa aslında insanlardır. Sürekli onlara bakmaya gider yani yalnızlığından pek de mutlu değildir. "Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup"
"Onlar ki kalabalıktılar kurbağalar"
"Evet kurbağalara bakmaktan geliyorum/
Sanki böyle niye ben oradan geliyorum
Telaşlı, aç gözlü kurbağalara/
Bakmaktan/
Bilmiyorum"
Bu dizelerden de anlayacağımız üzere aslında insanlara uyum sağlayamama sebebi onlar gibi olmayışı, onları-telaşlarını anlayamamasıdır. Aslında bu çokça bildiğimiz "yabancılaşma" duyusudur. Birey gelişen teknolojiye, hıza ayak uyduramaz ve yabancılaşır. Hatta o kadar yabancılaşır ki kendi adından bile emin olamaz. Nitekim sadece bir isimdir o.
"Ben, yani Yusuf, Yusuf mu dedim?Hayır, Yakup. Bazen karıştırıyorum." Varolmaya çalışmanın ağırlığını hissededursun Yakup, biletçi bile otobüste ona bilet kesmeyecek sonunda başı belaya girecek. Nedenini kendisi de biz de tam olarak anlamayacağız. Avukat kadınla ilgili hayal kuracak fakat neticede o da bir "kurbağa"
Bu kısımda neden kurbağa diye sorabiliriz kendimize. Benim aklıma çıkardığı sesler ve zıplayarak yürüme şekli geldi.
Sonuç olarak bizler kurbağa ya da Yakup olmak zorunda değiliz tabii ama umarım size sesleniyordurlar, kurbağalar.
